سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب: خنثی‌سازی |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==ابعاد [[سیره]] [[مهدوی]]== | ==ابعاد [[سیره]] [[مهدوی]]== | ||
[[روایات]] [[ائمه]] {{ع}} سیرۀ [[امام زمان]]{{ع}} را در ابعاد مختلف | [[روایات]] [[ائمه]] {{ع}} سیرۀ [[امام زمان]]{{ع}} را در ابعاد مختلف نمودار ساخته‌اند از جمله: | ||
=== [[سیره فردی امام مهدی]] === | |||
[[زندگی شخصی]] [[امام]]، بسیار ساده و دور از تجمل و اشرافی‌گری، همانند [[زندگی]] پایین‌ترین [[طبقات جامعه]] است. در [[روایات]] آمده است: «آن حضرت [[لباس]] کم‌بها می‌پوشد و همانند [[مستمندان]] [[غذا]] می‌خورد»<ref>{{متن حدیث|مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ{{ع}}إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِب}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۵۴، ۳۵۹ و ۳۵۸.</ref>. این شیوۀ همۀ [[رهبران]] و انسان‌های [[الهی]] است که [[زندگی]] خویش را با [[نیازمندان]] و [[مستمندان]] همسان می‌کنند تا [[فقر]] و [[تنگدستی]] بر آنان گران نیاید و [[محرومیت]] از [[مواهب مادی]] آنان را نیازارد<ref>نهج البلاغه، خ ۲۰۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۸۷-۲۸۸.</ref> | |||
===[[سیره اخلاقی امام مهدی]]=== | ===[[سیره اخلاقی امام مهدی]]=== | ||
===[[سیره عبادی امام مهدی]]=== | ===[[سیره عبادی امام مهدی]]=== | ||
===[[سیره خانوادگی امام مهدی]]=== | ===[[سیره خانوادگی امام مهدی]]=== | ||
===[[سیره تربیتی امام مهدی]]=== | ===[[سیره تربیتی امام مهدی]]=== | ||
روزگار [[ظهور]]، عصر تحقق همۀ آرمان‌های آسمانی است. [[دانش]] و [[تکامل]] [[روحی]] و [[اخلاقی]] [[انسان]] به نهایت خویش می‌رسد. این موضوع از مهم‌ترین آرمان‌های [[مهدوی]] {{ع}} است که خود، زمینه‌ای است برای وجود یافتن دیگر [[آرمان‌ها]]. به [[برکت]] [[رهبری امام]] زمان {{ع}} [[جامعۀ اسلامی]] در عرصۀ [[اخلاق]] و [[رفتار]] می‌شکفد. در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: «چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، دست بر سربندگان می‌گذارد و به [[برکت]] آن، [[عقل]] آنان به کمال می‌رسد»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref> همچنین بنابر [[روایات]]، [[کینه‌ها]] از [[دل‌ها]] بیرون می‌روند، [[بی‌نیازی]] و [[بزرگواری]] در [[جان‌ها]] می‌نشیند، چونان که اگر کسی [[نیازمند]] شود، از جیب [[برادر]] خویش برمی‌دارد و کسی او را باز نمی‌دارد<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱</ref>. | |||
===[[سیره اجتماعی امام مهدی]]=== | ===[[سیره اجتماعی امام مهدی]]=== | ||
گسترش [[عدل و داد]] از آرمان‌های بنیادین [[امام زمان]]{{ع}} است که در [[عصر ظهور]] [[تربیت دینی]] و [[اخلاقی]] [[مردم]]، زمینه‌های برپایی [[عدالت]] را در ابعاد فردی و [[اجتماعی]] فراهم می‌سازد و [[عدالت]] با آن حضرت به کمال می‌رسد. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است: «[[مهدی]] [[عدالت]] را به هر خانه‌ای راه می‌نماید؛ همان سان که سرما و [[گرما]] به هر خانه‌ای راه می‌یابد و [[دادگری]] او همه جا را در بر می‌گیرد»<ref>{{متن حدیث|أَمَا وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲.</ref>. [[کارگزاران]] آن [[حضرت]] نمونه‌های [[راستی]]، [[دادگری]] و درستی‌اند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۸۹-۲۹۰.</ref>. | |||
===[[سیره علمی امام مهدی]]=== | ===[[سیره علمی امام مهدی]]=== | ||
===[[سیره تبلیغی امام مهدی]]=== | ===[[سیره تبلیغی امام مهدی]]=== | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۴: | ||
===[[سیره فرهنگی امام مهدی]]=== | ===[[سیره فرهنگی امام مهدی]]=== | ||
=== [[سیره مدیریتی امام مهدی]] === | |||
===[[سیره نظامی امام مهدی]]=== | ===[[سیره نظامی امام مهدی]]=== | ||
===[[سیره | ===[[سیره قضایی امام مهدی]]=== | ||
شیوۀ [[قضاوت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن حضرت با شواهد و [[دلایل]] ظاهری [[قضاوت]] نمی‌کند؛ بلکه به جهت بهره‌مندی از [[دانش الهی]] براساس [[علم باطنی]] به [[حق و باطل]] [[قضاوت]] می‌کند. [[امام صادق]]{{ع}} فرموده‌اند: «[[قائم]] به [[حکم]] [[داوود]] و آل‌داوود و [[سلیمان]] [[داوری]] می‌کند و [[بینه]] طلب نمی‌کند»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ{{ع}}حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۹۰.</ref> | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۳۲
مقدمه
"سیره" به معنای شیوه و چگونگی رفتار انسان در زندگی است[۱].[۲] حضرت مهدی (ع)، آخرین امام از سلالۀ پاک پیامبر و تشکیل دهندۀ حکومت عدل اسلامی است. سیرۀ او همانند سیرۀ پیامبر اکرم (ص) و برنامۀ دولتش اجرای نقشه‌های جدش و تجدید عظمت قرآن و احیای تعالیم عالی اسلام است[۳].
ابعاد سیره مهدوی
روایات ائمه (ع) سیرۀ امام زمان(ع) را در ابعاد مختلف نمودار ساخته‌اند از جمله:
سیره فردی امام مهدی
زندگی شخصی امام، بسیار ساده و دور از تجمل و اشرافی‌گری، همانند زندگی پایین‌ترین طبقات جامعه است. در روایات آمده است: «آن حضرت لباس کم‌بها می‌پوشد و همانند مستمندان غذا می‌خورد»[۴]. این شیوۀ همۀ رهبران و انسان‌های الهی است که زندگی خویش را با نیازمندان و مستمندان همسان می‌کنند تا فقر و تنگدستی بر آنان گران نیاید و محرومیت از مواهب مادی آنان را نیازارد[۵].[۶]
سیره اخلاقی امام مهدی
سیره عبادی امام مهدی
سیره خانوادگی امام مهدی
سیره تربیتی امام مهدی
روزگار ظهور، عصر تحقق همۀ آرمان‌های آسمانی است. دانش و تکامل روحی و اخلاقی انسان به نهایت خویش می‌رسد. این موضوع از مهم‌ترین آرمان‌های مهدوی (ع) است که خود، زمینه‌ای است برای وجود یافتن دیگر آرمان‌ها. به برکت رهبری امام زمان (ع) جامعۀ اسلامی در عرصۀ اخلاق و رفتار می‌شکفد. در روایتی از امام باقر (ع) آمده است: «چون قائم ما قیام کند، دست بر سربندگان می‌گذارد و به برکت آن، عقل آنان به کمال می‌رسد»[۷] همچنین بنابر روایات، کینه‌ها از دل‌ها بیرون می‌روند، بی‌نیازی و بزرگواری در جان‌ها می‌نشیند، چونان که اگر کسی نیازمند شود، از جیب برادر خویش برمی‌دارد و کسی او را باز نمی‌دارد[۸].
سیره اجتماعی امام مهدی
گسترش عدل و داد از آرمان‌های بنیادین امام زمان(ع) است که در عصر ظهور تربیت دینی و اخلاقی مردم، زمینه‌های برپایی عدالت را در ابعاد فردی و اجتماعی فراهم می‌سازد و عدالت با آن حضرت به کمال می‌رسد. در روایتی از امام صادق (ع) آمده است: «مهدی عدالت را به هر خانه‌ای راه می‌نماید؛ همان سان که سرما و گرما به هر خانه‌ای راه می‌یابد و دادگری او همه جا را در بر می‌گیرد»[۹]. کارگزاران آن حضرت نمونه‌های راستی، دادگری و درستی‌اند[۱۰].
سیره علمی امام مهدی
سیره تبلیغی امام مهدی
سیره سیاسی امام مهدی
سیره اقتصادی امام مهدی
سیره فرهنگی امام مهدی
سیره مدیریتی امام مهدی
سیره نظامی امام مهدی
سیره قضایی امام مهدی
شیوۀ قضاوت حضرت مهدی (ع) با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن حضرت با شواهد و دلایل ظاهری قضاوت نمی‌کند؛ بلکه به جهت بهره‌مندی از دانش الهی براساس علم باطنی به حق و باطل قضاوت می‌کند. امام صادق(ع) فرموده‌اند: «قائم به حکم داوود و آل‌داوود و سلیمان داوری می‌کند و بینه طلب نمی‌کند»[۱۱].[۱۲]
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مجموعه آثار شهید مطهری، ج ۱۶ ص ۵۰.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۷.
- ↑ ر.ک: مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۴۱۹.
- ↑ «مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ(ع)إِلَّا الْغَلِیظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِب»؛ بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۳۵۴، ۳۵۹ و ۳۵۸.
- ↑ نهج البلاغه، خ ۲۰۹.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۷-۲۸۸.
- ↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱
- ↑ «أَمَا وَ اللَّهِ لَیَدْخُلَنَّ عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۲.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۸۹-۲۹۰.
- ↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ(ع)حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.
- ↑ ر.ک: فرهنگ شیعه، ص ۲۹۰.