ولید بن ابان بن بونه اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> ولید بن ابان بن بونه اصفهانی در تاریخ اسلامی</div> == مقدمه == ابوالعبا...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
ابوالعباس ولیدبن ابان بن بونه بونی اصفهانی | [[ابوالعباس ولیدبن ابان بن بونه بونی اصفهانی]] محدث و مفسری ساکن اصفهان است که به جدش که او نیز اهل اصفهان بوده منسوب است. ابوالعباس برای آموختن دانش، سفرهای بسیاری انجام داد. در عراق، ری و اصفهان از دانش افرادی چون [[ابوحاتم محمد بن ادریس رازی]]، [[یحیی بن عبدک قزوینی]]، [[ابومسعود احمد بن فرات رازی]]، [[احمد بن عبدالجبار عطاردی]]، [[عباس بن محمد دوری]] و [[حسین بن علی بن مهران اصفهانی]] بهره برد. <ref>الانساب 1 / 416.</ref> [[سلیمان بن احمد طبرانی]]، <ref>المعجم الصغیر 2 / 124.</ref> [[ابومحمد بن حیّان]]، [[احمد بن عبیداللّه بن محمود]] و [[محمد بن عبدالرحمن بن مخلد]] نیز راوی از اویند. <ref>ذکراخبار اصفهان 2 / 334 و 335.</ref> او نگارنده کتاب‌های التفسیر، المسند و الشیوخ است. <ref>طبقات المحدثین باصبهان 4 / 217.</ref> سرانجام وی پس از هفتاد و اندی عمر<ref>سیر اعلام النبلاء 14 / 289.</ref> در سال 310 هجری<ref>ذکراخبار اصفهان 2 / 334</ref> در اصفهان درگذشت <ref>الانساب 1 / 416.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص 469.</ref> | ||
محدث و مفسری ساکن اصفهان است که به جدش که او نیز اهل اصفهان بوده منسوب است. ابوالعباس برای آموختن دانش، سفرهای بسیاری انجام داد. در عراق، ری و اصفهان از دانش افرادی چون ابوحاتم | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۱ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۹
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابوالعباس ولیدبن ابان بن بونه بونی اصفهانی محدث و مفسری ساکن اصفهان است که به جدش که او نیز اهل اصفهان بوده منسوب است. ابوالعباس برای آموختن دانش، سفرهای بسیاری انجام داد. در عراق، ری و اصفهان از دانش افرادی چون ابوحاتم محمد بن ادریس رازی، یحیی بن عبدک قزوینی، ابومسعود احمد بن فرات رازی، احمد بن عبدالجبار عطاردی، عباس بن محمد دوری و حسین بن علی بن مهران اصفهانی بهره برد. [۱] سلیمان بن احمد طبرانی، [۲] ابومحمد بن حیّان، احمد بن عبیداللّه بن محمود و محمد بن عبدالرحمن بن مخلد نیز راوی از اویند. [۳] او نگارنده کتاب‌های التفسیر، المسند و الشیوخ است. [۴] سرانجام وی پس از هفتاد و اندی عمر[۵] در سال 310 هجری[۶] در اصفهان درگذشت [۷].[۸]
