محمد بن احمد بن منصور نحوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> محمد بن احمد بن منصور نحوی در تاریخ اسلامی</div> == مقدمه == ابوبکر مح...» ایجاد کرد)
 
خط ۴: خط ۴:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[ابوبکر محمد بن احمد بن منصور خیاط نحوی]]، ملقب به [[ابن خیاط]] اهل سمرقند بود و سپس به بغداد هجرت کرد<ref>الفهرست ( الندیم ) 89.</ref> [[ابوالقاسم زجاج]] و [[ابوعلی فارسی]] از او علم آموختند. میان او و [[زجاج]] در بغداد، بحث و مناظره‌ای در گرفت. وی در نحو، مذهب بصریان و کوفیان را به هم آمیخت و عالم به نحو، لغت و مردی خوش اخلاق بود. آثار او نحو کبیر، معانی القرآن، المقنع فی النحو و الموجز فی النحو هستند. وی در سال 320 در بصره درگذشت <ref>معجم الادبا 17 / 141ـ 142.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص 381.</ref>
[[ابوبکر محمد بن احمد بن منصور خیاط نحوی]]، ملقب به [[ابن خیاط]] [[اهل]] [[سمرقند]] بود و سپس به [[بغداد]] [[هجرت]] کرد<ref>الفهرست (الندیم) ۸۹.</ref> [[ابوالقاسم زجاج]] و [[ابوعلی فارسی]] از او [[علم]] آموختند. میان او و [[زجاج]] در بغداد، بحث و مناظره‌ای در گرفت. وی در نحو، [[مذهب]] بصریان و [[کوفیان]] را به هم آمیخت و عالم به نحو، لغت و مردی خوش [[اخلاق]] بود.
 
آثار او نحو کبیر، معانی القرآن، المقنع فی النحو و الموجز فی النحو هستند. وی در سال ۳۲۰ در [[بصره]] درگذشت <ref>معجم الادبا ۱۷ / ۱۴۱ـ ۱۴۲.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲ ص۳۸۱.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۲

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابوبکر محمد بن احمد بن منصور خیاط نحوی، ملقب به ابن خیاط اهل سمرقند بود و سپس به بغداد هجرت کرد[۱] ابوالقاسم زجاج و ابوعلی فارسی از او علم آموختند. میان او و زجاج در بغداد، بحث و مناظره‌ای در گرفت. وی در نحو، مذهب بصریان و کوفیان را به هم آمیخت و عالم به نحو، لغت و مردی خوش اخلاق بود.

آثار او نحو کبیر، معانی القرآن، المقنع فی النحو و الموجز فی النحو هستند. وی در سال ۳۲۰ در بصره درگذشت [۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. الفهرست (الندیم) ۸۹.
  2. معجم الادبا ۱۷ / ۱۴۱ـ ۱۴۲.
  3. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۸۱.