←علم غیب در لغت
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[جعفر سبحانی]] می‌نویسد: «غیب در لغت [[عرب]] به معنای امر پوشیده از [[حس]] است در برابر [[شهود]] که به معنای محسوس با یکی از حواس می‌باشد»<ref>جعفر سبحانی، مفاهیم القرآن، ص۴۰۷: {{عربی|أن الغیب یطلق فی اللغة، علی الأمر الغائب عن الحس فی مقابل الشهود الذی یطلق علی المعنی المحسوس بأحد الحواس}}.</ref>. | [[جعفر سبحانی]] می‌نویسد: «غیب در لغت [[عرب]] به معنای امر پوشیده از [[حس]] است در برابر [[شهود]] که به معنای محسوس با یکی از حواس می‌باشد»<ref>جعفر سبحانی، مفاهیم القرآن، ص۴۰۷: {{عربی|أن الغیب یطلق فی اللغة، علی الأمر الغائب عن الحس فی مقابل الشهود الذی یطلق علی المعنی المحسوس بأحد الحواس}}.</ref>. | ||
بنابراین غیب از نظر لغت‌شناسان یعنی پنهان، چیزهای پشت پرده و به طور کلی، تمام آنچه از نظر [[حواس ظاهری]] پنهان است. گاهی معنای غیب در [[قرآن]]، همان معنای لغوی آن است؛ مانند [[آیه]] {{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ}}<ref>«این از خبرهای نهانی است که به تو وحی می‌کنیم و تو هنگامی که آنان تیرچه‌های (قرعه) خود را (در آب) می‌افکندند تا (بدانند) کدام، مریم را سرپرستی کند و هنگامی که با هم (در این کار) ستیزه می‌ورزیدند نزد آنان نبودی» سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref>.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۲۵.</ref> | بنابراین غیب از نظر لغت‌شناسان یعنی پنهان، چیزهای پشت پرده و به طور کلی، تمام آنچه از نظر [[حواس ظاهری]] پنهان است. گاهی معنای غیب در [[قرآن]]، همان معنای لغوی آن است؛ مانند [[آیه]] {{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ}}<ref>«این از خبرهای نهانی است که به تو وحی می‌کنیم و تو هنگامی که آنان تیرچه‌های (قرعه) خود را (در آب) می‌افکندند تا (بدانند) کدام، مریم را سرپرستی کند و هنگامی که با هم (در این کار) ستیزه می‌ورزیدند نزد آنان نبودی» سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref>. | ||
علم غیب، [[علمی]] است که [[شناخت]] آن به کمک اسباب عادی صورت نمی‌پذیرد<ref>جعفر سبحانی، مفاهیم القرآن، ص۴۰۲-۴۰۷.</ref>، بلکه بدون [[آموختن]] از افراد دیگر [[بشر]] به دست می‌آید و [[موهبت الهی]] است که [[خدا]] به هر که بخواهد، عطا کند<ref>شیخ کلینی، الکافی، ج۲، ص۷۸۰.</ref>. | |||
[[علامه]] [[جوادی آملی]] در مورد علم غیب می‌نویسد: «علم غیب، ترکیب اضافی به معنای [[غیب‌دانی]] و غیب‌گویی و [[دانش]] و [[آگاهی]] به امور پنهان و چیزهایی است که با حواس قابل [[درک]] نیستند»<ref>عبدالله جوادی آملی، ادب فنای مقربان، ج۳، ص۴۱۴، ذیل عبارت «علم غیب».</ref>. | |||
توجه به این نکته ضروری است که [[غیب]]، امری نسبی می‌باشد؛ زیرا ممکن است چیزی که برای فردی از افراد [[انسان]] مخفی باشد و برای او غیب محسوب شود، برای دیگری آشکار باشد. بنابراین اگر برای شخصی به [[اذن خدا]] امری که برای دیگران غایب است، آشکار شد، او [[عالم به غیب]] و امور پنهان از دیگران می‌شود. مطلب دیگر آن است که آنچه در این نوشتار از غیب مد نظر می‌باشد، [[علم]] به [[امور غیبی]] است، نه [[علم به غیب]]؛ زیرا علم به غیب، خاص خداست و توضیح آن در فصل «[[قلمرو علم امام]]» می‌آید.<ref>[[زهرا یوسفی|یوسفی، زهرا]]، [[علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی (کتاب)|علم امام از دیدگاه شیخ مفید و آیت‌الله جوادی آملی]]، ص ۲۵.</ref> | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||