آمرزش در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | |||
| عنوان مدخل = آمرزش | |||
| مداخل مرتبط = [[آمرزش در قرآن]] - [[آمرزش در حدیث]] - [[آمرزش در فقه اسلامی]] - [[آمرزش در کلام اسلامی]] - [[آمرزش در اخلاق اسلامی]] - [[آمرزش در معارف و سیره نبوی]] - [[آمرزش در فقه سیاسی]] - [[آمرزش در معارف دعا و زیارات]] - [[آمرزش در معارف و سیره سجادی]] - [[آمرزش در جامعه‌شناسی اسلامی]] - [[آمرزش در خانواده]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "در [[روز قیامت]] فریادی از داخل [[عرش]] [[حضرت حق]] به گوش آید که: هرکس ثوابش بر عهده من است برخیزد!. در این هنگام تنها کسانی که دیگران را بخشیده‌اند، برخواهند خاست"<ref>{{متن حدیث| عَنِ الصَّادِقِ{{ع}}: أَنَّ النَّبِيَّ{{صل}} قَالَ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَلَا فَلْيَقُمْ كُلُّ مَنْ أَجْرُهُ عَلَيَّ فَلَا يَقُومُ إِلَّا مَنْ عَفَا عَنْ أَخِيهِ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۰۳.</ref>؛ | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "در [[روز قیامت]] فریادی از داخل [[عرش]] [[حضرت حق]] به گوش آید که: هرکس ثوابش بر عهده من است برخیزد!. در این هنگام تنها کسانی که دیگران را بخشیده‌اند، برخواهند خاست"<ref>{{متن حدیث| عَنِ الصَّادِقِ{{ع}}: أَنَّ النَّبِيَّ{{صل}} قَالَ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَلَا فَلْيَقُمْ كُلُّ مَنْ أَجْرُهُ عَلَيَّ فَلَا يَقُومُ إِلَّا مَنْ عَفَا عَنْ أَخِيهِ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۰۳.</ref>؛ | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۳: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:آمرزش]] | [[رده:آمرزش]] | ||
[[رده:فضایل اخلاقی]] | |||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث فضایل اخلاقی است. آمرزش از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آمرزش در قرآن - آمرزش در حدیث - آمرزش در فقه اسلامی - آمرزش در کلام اسلامی - آمرزش در اخلاق اسلامی - آمرزش در معارف و سیره نبوی - آمرزش در فقه سیاسی - آمرزش در معارف دعا و زیارات - آمرزش در معارف و سیره سجادی - آمرزش در جامعه‌شناسی اسلامی - آمرزش در خانواده - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "در روز قیامت فریادی از داخل عرش حضرت حق به گوش آید که: هرکس ثوابش بر عهده من است برخیزد!. در این هنگام تنها کسانی که دیگران را بخشیده‌اند، برخواهند خاست"[۱]؛
- امام سجاد(ع) فرمودند: "دوست ندارم که با ذلّت نفس خود، شتران سرخ مو - که ارزش بسیاری داشته‌اند- را به‌دست آورم؛ و هیچ جرعه‌ای نیاشامیدم که نزد من گواراتر باشد از جرعه غیظی که فروخوردم، و آنکه به خشمم آورده بود را بخشیدم" [۲]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "ما خاندانی هستیم که روش‌مان بخشیدن کسانی است که به ما ظلم کرده‌اند" [۳]؛
- امام رضا(ع) در تفسیر آیه ﴿فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ﴾[۴] فرمودند: مراد آن است که بدون آنکه عتاب و درشتی کند، ببخشاید" [۵]؛
- ابوحمزه ثمالی گوید: شنیدم که امام سجاد(ع) می‌فرمودند: "چون روز قیامت در رسد، خداوند تمامی مردم روزگاران را در مکانی واحد جمع می‌کند؛ آنگاه کسی ندا در می‌دهد که: بزرگواران کجا هستند؟ در این حال برخی از مردم بر می‌خیزند. پس ملائکه آنان را در میان گرفته می‌گویند: بزرگواری شما چه بود؟می‌گویند: روش ما چنین بود که هر کس با ما قطع ارتباط نمود ما با او ارتباط برقرار ساختیم، و هرکس ما را محروم ساخت ما به او بخشش کردیم، و هر کس که به ما ظلم کرد ما او را بخشیدیم. حضرت فرمودند: در این حال فرشتگان می‌گویند: راست می‌گوئید، داخل بهشت شوید" [۶][۷].
منابع
پانویس
- ↑ « عَنِ الصَّادِقِ(ع): أَنَّ النَّبِيَّ(ص) قَالَ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَلَا فَلْيَقُمْ كُلُّ مَنْ أَجْرُهُ عَلَيَّ فَلَا يَقُومُ إِلَّا مَنْ عَفَا عَنْ أَخِيهِ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ»؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۰۳.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(ع) يَقُولُ مَا أُحِبُّ أَنَّ لِي بِذُلِّ نَفْسِي حُمْرَ النَّعَمِ وَ مَا تَجَرَّعْتُ جُرْعَةً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ لَا أُكَافِي بِهَا صَاحِبَهَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۹.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ مُرُوَّتُنَا الْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنَا»؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۱۴.
- ↑ «پس (از آنان) با گذشتی نیکو درگذر» سوره حجر، آیه ۸۵.
- ↑ « عَنِ الرِّضَا(ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ قَالَ الْعَفْوُ مِنْ غَيْرِ عِتَابٍ»؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۲۱.
- ↑ « عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ أَيْنَ أَهْلُ الْفَضْلِ؟ قَالَ فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ فَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ فَيَقُولُونَ وَ مَا كَانَ فَضْلُكُمْ؟ فَيَقُولُونَ كُنَّا نَصِلُ مَنْ قَطَعَنَا وَ نُعْطِي مَنْ حَرَمَنَا وَ نَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَنَا قَالَ فَيُقَالُ لَهُمْ صَدَقْتُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۷.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۱۴۲-۱۴۴.