مصرخ در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == پانویس ==' به '== پانویس ==')
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[مصرخ]]''' است. "'''[[مصرخ]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مصرخ در قرآن]] - [[مصرخ در حدیث]] - [[مصرخ در فقه سیاسی]] </div>
| موضوع مرتبط = مصرخ
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[مصرخ (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| عنوان مدخل = [[مصرخ]]
| مداخل مرتبط = [[مصرخ در قرآن]] - [[مصرخ در حدیث]] - [[مصرخ در فقه سیاسی]]  
| پرسش مرتبط  = مصرخ (پرسش)
}}


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۵

مقدمه

فریادرس[۱]، دادرس و دادخواه (مغیث)[۲]. اصل آن "صرخ" به معنای صدای بلند و فریاد[۳] یا اغاثه با صدای بلند (در سختی)[۴].

فَلاَ تَلُومُونِی وَ لُومُوا أَنْفُسَکُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِکُمْ وَ مَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِیَّ.

آیه شریفه به گفتگوی اهل دوزخ با شیطان در قیامت اشاره دارد که شیطان را مسئول گمراهی، تباهی و انحراف خود معرفی می‌کنند تا راهی برای خلاصی از عذاب بیابند. انسان بنا بر ذات محدود خود، در سختی و شدت به دنبال فریادرسی می‌گردد که او را از تنگنا خارج کند و منجی او گردد. شیطان با آگاهی از این اخلاق ذاتی انسان، با اهل دوزخ چنین استدلال می‌کند: ﴿وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ[۵].

نمونه‌ای از فریادرسی و دادخواهی در قرآن کریم، قصه حضرت موسی(ع) در مصر است: ﴿فَإِذَا الَّذِي اسْتَنْصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۸.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۴۸.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۲۳.
  5. «و چون کار به پایان آید شیطان می‌گوید: خداوند به شما وعده راستین کرده بود و من به شما وعده کردم و وفا نکردم و مرا بر شما هیچ چیرگی نبود جز اینکه شما را فرا خواندم و شما پذیرفتید پس مرا سرزنش مکنید و خود را سرزنش کنید، نه من فریادرس شمایم و نه شما فریادرس منید» سوره ابراهیم، آیه ۲۲.
  6. «آنگاه هراسان در حالی که (هر سو را) پاس می‌داشت بامداد به آن شهر درآمد ؛ ناگهان همان که دیروز از او یاری خواسته بود از او فریاد خواست؛ موسی به او گفت:» سوره قصص، آیه ۱۸.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۳-۴۸۴.