روزگار در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
سوم: [[ماه رمضان]] همه زمان‌ها [[برتری]] دارد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ... تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ}}<ref>دعای ۴۵.</ref>؛ «خدایا... تو آن را از میان همه زمان‌ها و روزگارها [[اختیار]] کرده‌ای»<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «روزگار»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۵۱.</ref> | سوم: [[ماه رمضان]] همه زمان‌ها [[برتری]] دارد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ... تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ}}<ref>دعای ۴۵.</ref>؛ «خدایا... تو آن را از میان همه زمان‌ها و روزگارها [[اختیار]] کرده‌ای»<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «روزگار»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۵۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث روزگار است. روزگار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: روزگار در قرآن - روزگار در حدیث - روزگار در اخلاق اسلامی - روزگار در معارف دعا و زیارات - روزگار در معارف و سیره سجادی - روزگار در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
دهر به معنای روزگار و جمع آن دهور است. گذشت روزگار و ایام عمر و مقاطع مختلف زمان که بر جهان می‌گذرد، موضوع تفکر اندیشمندان و عرصه خیال شاعران بوده است. در فرهنگ و معارف اسلامی دهر و روزگار عرصه قدرت نمایی خدا و میدان عمل و آزمایش انسان و صحنه پندآموزی اوست. امام سجاد(ع) درباره روزگار نکاتی را به ما می‌آموزد:
یکم: عزت خدا با گردش روزگار باقی است: «...وَ الْعِزِّ الْبَاقِي عَلَى مَرِّ الدُّهُورِ»[۱]؛ «ای خداوندی که از آن توست عزت و غلبه جاودان، هر چند روزگاران بگذرند».
دوم: گذشت روزگار نشانه نزدیک شدن اجل و مرگ است: «ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِي الْحَيَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً... وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ»[۲]؛ «سپس هر یک از آدمیان را عمری مقرر کرد... که با گام‌های روزها و سال‌هایش می‌پیماید».
سوم: ماه رمضان همه زمان‌ها برتری دارد: «اللَّهُمَّ... تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ»[۳]؛ «خدایا... تو آن را از میان همه زمان‌ها و روزگارها اختیار کرده‌ای»[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ دعای ۲۲.
- ↑ دعای ۱.
- ↑ دعای ۴۵.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «روزگار»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۵۱.