عریف: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عریف در قرآن]] - [[عریف در حدیث]] - [[عریف در فقه اسلامی]] - [[عریف در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = عریف (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عریف در قرآن]] - [[عریف در حدیث]] - [[عریف در فقه اسلامی]] - [[عریف در فقه سیاسی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عریف (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
==مقدمه==
==مقدمه==
'''عریف''' عنوان بزرگ و نمایندۀ یک [[قبیله]]، که رابط آن با [[حکومت]] و [[مسئول]] رسیدگی به آنان بود<ref>در تاج العروس درباره عریف آمده است: {{عربی|و هو القَيِّمُ بأمورِ القَبِيلَةِ أو الجَماعةِ من النّاسِ، يَلِي أُمُورَهُم، و يَتَعَرَّفُ الأَمِيرُ منهُ أَحْوالَهُم}}.</ref>. در [[کوفه]] برای در هم شکستن [[نهضت مسلم بن عقیل]]، از عنوان و [[نفوذ]] عریف‌ها برای فرونشاندن [[انقلاب]]، استفاده می‌شد. طبقات موجود در کوفه، به واحد‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شد و شخصی از هر گروه بعنوان [[سرپرست]] توزیع ([[حقوق]]) [[برگزیده]] می‌شد. این گروه‌ها “عرافه” و شخصی که مسئول آن بود “عریف” نامیده می‌شد...<ref>تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۹۹.</ref>. [[ابن زیاد]]، عریف‌ها را مسئول هرگونه اغتشاش دانست، که امکان داشت در عرافۀ آنها رخ دهد و [[تهدید]] کرد که اگر عریفی چیزی از ابن زیاد پنهان کند، [[مصلوب]] خواهد شد و تمام عرافه‌ها از دریافت حقوق [[محروم]] خواهند گشت<ref>تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۱۶۵.</ref>. بیانیۀ ابن زیاد، که انتشار آن، جوّی از [[رعب]] ایجاد کرد، شامل بند‌های زیر بود:
'''عریف''' عنوان بزرگ و نمایندۀ یک [[قبیله]]، که رابط آن با [[حکومت]] و [[مسئول]] رسیدگی به آنان بود<ref>در تاج العروس درباره عریف آمده است: {{عربی|و هو القَيِّمُ بأمورِ القَبِيلَةِ أو الجَماعةِ من النّاسِ، يَلِي أُمُورَهُم، و يَتَعَرَّفُ الأَمِيرُ منهُ أَحْوالَهُم}}.</ref>. در [[کوفه]] برای در هم شکستن [[نهضت مسلم بن عقیل]]، از عنوان و [[نفوذ]] عریف‌ها برای فرونشاندن [[انقلاب]]، استفاده می‌شد. طبقات موجود در کوفه، به واحد‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شد و شخصی از هر گروه بعنوان [[سرپرست]] توزیع ([[حقوق]]) [[برگزیده]] می‌شد. این گروه‌ها “عرافه” و شخصی که مسئول آن بود “عریف” نامیده می‌شد...<ref>تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۹۹.</ref>. [[ابن زیاد]]، عریف‌ها را مسئول هرگونه اغتشاش دانست، که امکان داشت در عرافۀ آنها رخ دهد و [[تهدید]] کرد که اگر عریفی چیزی از ابن زیاد پنهان کند، [[مصلوب]] خواهد شد و تمام عرافه‌ها از دریافت حقوق [[محروم]] خواهند گشت<ref>تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۱۶۵.</ref>. بیانیۀ ابن زیاد، که انتشار آن، جوّی از [[رعب]] ایجاد کرد، شامل بند‌های زیر بود:

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۸

مقدمه

عریف عنوان بزرگ و نمایندۀ یک قبیله، که رابط آن با حکومت و مسئول رسیدگی به آنان بود[۱]. در کوفه برای در هم شکستن نهضت مسلم بن عقیل، از عنوان و نفوذ عریف‌ها برای فرونشاندن انقلاب، استفاده می‌شد. طبقات موجود در کوفه، به واحد‌های کوچک‌تر تقسیم می‌شد و شخصی از هر گروه بعنوان سرپرست توزیع (حقوق) برگزیده می‌شد. این گروه‌ها “عرافه” و شخصی که مسئول آن بود “عریف” نامیده می‌شد...[۲]. ابن زیاد، عریف‌ها را مسئول هرگونه اغتشاش دانست، که امکان داشت در عرافۀ آنها رخ دهد و تهدید کرد که اگر عریفی چیزی از ابن زیاد پنهان کند، مصلوب خواهد شد و تمام عرافه‌ها از دریافت حقوق محروم خواهند گشت[۳]. بیانیۀ ابن زیاد، که انتشار آن، جوّی از رعب ایجاد کرد، شامل بند‌های زیر بود:

  1. عریفان، کسانی را که مخالف بنی امیّه‌اند، از جمله حروریّه و خوارج را سرشماری کنند.
  2. عریفان، لیستی از اسامی و عملکرد‌ها را گزارش دهند.
  3. نسبت به آنان که تمایل به مسلم بن عقیل دارند، شدیداً مراقب باشند.
  4. هر عریفی که در حیطۀ عرافت او کسانی یافت شوند که به حکومت یزید دل نسپرده باشند، محکوم به اعدام در مقابل در خانه‌اش است.
  5. هر عریفی که نام کسی را ننوشت، باید تعهّد بسپارد که افراد او مخالفت نکنند و دست به هیچ کار موجب آشوب در دولت نزنند. عریفان هم بشدّت، بند‌های این بیانیّه را به اجرا گذاشتند[۴][۵].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. در تاج العروس درباره عریف آمده است: و هو القَيِّمُ بأمورِ القَبِيلَةِ أو الجَماعةِ من النّاسِ، يَلِي أُمُورَهُم، و يَتَعَرَّفُ الأَمِيرُ منهُ أَحْوالَهُم.
  2. تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۹۹.
  3. تشیع در مسیر تاریخ، سیدحسن جعفری، ص۱۶۵.
  4. مع الحسین فی نهضته، اسد حیدر، ص۹۷.
  5. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۳۷.