اعرابیت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
جز
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اعرابیت | عنوان مدخل = اعرابیت | مداخل مرتبط = اعرابیت در قرآن - اعرابیت در فقه اسلامی - اعرابیت در فقه سیاسی | پرسش مرتبط = }} ==مفهوم‌شناسی== اعراب در اصطلاح قرآن یعنی بادیه‌نشین‌ها<ref>مرتضی مطهری، ج...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۸: خط ۸:


==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
اعراب در اصطلاح [[قرآن]] یعنی بادیه‌نشین‌ها<ref>[[مرتضی مطهری]]، جهاد، ص۴۹.</ref> و اعرابی یعنی [[عرب]] بادیه‌نشین<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.</ref>. لغت اَعراب که در قرآن آمده است با آنچه که امروزه اعراب گفته می‌شود یکی نیست<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۳، ص۴۵۸.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۱۶.</ref>
اعراب در اصطلاح [[قرآن]] یعنی بادیه‌نشین‌ها<ref>[[مرتضی مطهری]]، جهاد، ص۴۹.</ref> و اعرابی یعنی [[عرب]] بادیه‌نشین<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۲۹۳۸.</ref>. لغت اَعراب که در قرآن آمده است با آنچه که امروزه اعراب گفته می‌شود یکی نیست<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۳، ص۴۵۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۱۶.</ref>


اعرابی به کسانی اطلاق می‌شد که پس از [[هجرت به مدینه]] ([[دارالاسلام]])، آن را ترک گفته و به [[دار الکفر]] (بادیه) روی آورده‌اند<ref>یعنی اسلام را رها کرده و دوباره به جاهلیت برمی‌گشتند.</ref>. این امر، به آن جهت بود که بازگشت [[مجدد]] به "[[دار الکفر]]" مجاز نبوده و به منزله [[کفر]] تلقی می‌شد. چنین بازگشتی در [[فقه سیاسی اسلام]] به "[[التعرب بعد الهجرة]]" یا "[[بداوت]]"<ref>مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.</ref> نام گرفت. در هر حال، [[تعرب بعد الهجرة]]، نوعی [[ارتداد]] و از [[گناهان کبیره]] به شمار می‌آمد و همواره [[لعن]] [[رسول الله]] را درپی داشت<ref>بحار الانوار، ج۱۰، ص۱۰۰؛ ج۵۵، ص۳۱۸؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۷۵.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۵.</ref>.
اعرابی به کسانی اطلاق می‌شد که پس از [[هجرت به مدینه]] ([[دارالاسلام]])، آن را ترک گفته و به [[دار الکفر]] (بادیه) روی آورده‌اند<ref>یعنی اسلام را رها کرده و دوباره به جاهلیت برمی‌گشتند.</ref>. این امر، به آن جهت بود که بازگشت [[مجدد]] به "[[دار الکفر]]" مجاز نبوده و به منزله [[کفر]] تلقی می‌شد. چنین بازگشتی در [[فقه سیاسی اسلام]] به "[[التعرب بعد الهجرة]]" یا "[[بداوت]]"<ref>مجمع الزواید و منبع الفوائد، ج۵، ص۲۵۴.</ref> نام گرفت. در هر حال، [[تعرب بعد الهجرة]]، نوعی [[ارتداد]] و از [[گناهان کبیره]] به شمار می‌آمد و همواره [[لعن]] [[رسول الله]] را درپی داشت<ref>بحار الانوار، ج۱۰، ص۱۰۰؛ ج۵۵، ص۳۱۸؛ وسایل الشیعه، ج۶، ص۷۵.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۳۵.</ref>.
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش