جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۲
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==[[غیبت]]== | ==[[غیبت]]== | ||
در کتاب [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]] از [[امام حسین]]{{ع}} نقل است، به مردی که نزد ایشان غیبت مرد دیگری را کرد: ای مرد! از غیبت، دست بکش؛ چراکه خورشِ سگان [[دوزخ]] است<ref>{{متن حدیث|يَا هَذَا كُفَّ عَنِ الْغِيبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلَابِ النَّارِ}} (تحف العقول، ص۲۴۵؛ بحار الأنوار، ج۷۸، ص۱۱۷، ح۲).</ref> | در کتاب [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]] از [[امام حسین]]{{ع}} نقل است، به مردی که نزد ایشان غیبت مرد دیگری را کرد: ای مرد! از غیبت، دست بکش؛ چراکه خورشِ سگان [[دوزخ]] است<ref>{{متن حدیث|يَا هَذَا كُفَّ عَنِ الْغِيبَةِ فَإِنَّهَا إِدَامُ كِلَابِ النَّارِ}} (تحف العقول، ص۲۴۵؛ بحار الأنوار، ج۷۸، ص۱۱۷، ح۲).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۷.</ref> | ||
==[[فرومایگی]]== | ==[[فرومایگی]]== | ||
در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] نقل شده است: [[حسین]]{{ع}} از [پدرش] [[علی]]{{ع}} درباره معنای فرومایگی پرسید. فرمود: «گستاخ بودن در برابر [[دوست]] و عقب نشستن در برابر [[دشمن]]!»<ref>{{متن حدیث|سَأَلَهُ [عَلِيّاً{{ع}}] الحُسَيْنُ{{ع}} عَنِ النَّذَالَةِ، فَقَالَ: الْجُرْأَةُ عَلَى الصَّدِيقِ وَ النُّكُولُ عَنِ الْعَدُوِّ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۲۷۴).</ref> | در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] نقل شده است: [[حسین]]{{ع}} از [پدرش] [[علی]]{{ع}} درباره معنای فرومایگی پرسید. فرمود: «گستاخ بودن در برابر [[دوست]] و عقب نشستن در برابر [[دشمن]]!»<ref>{{متن حدیث|سَأَلَهُ [عَلِيّاً{{ع}}] الحُسَيْنُ{{ع}} عَنِ النَّذَالَةِ، فَقَالَ: الْجُرْأَةُ عَلَى الصَّدِيقِ وَ النُّكُولُ عَنِ الْعَدُوِّ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۲۷۴).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۷.</ref> | ||
==[[عجله]]== | ==[[عجله]]== | ||
در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از امام حسین{{ع}} نقل شده است: عجله، [[نابخردی]] است<ref>{{متن حدیث|الْعَجَلَةُ سَفَهٌ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴؛ نزهة الناظر، ص۸۱، ح۵).</ref> | در کتاب [[نثرالدر (کتاب)|نثرالدر]] از امام حسین{{ع}} نقل شده است: عجله، [[نابخردی]] است<ref>{{متن حدیث|الْعَجَلَةُ سَفَهٌ}} (نثر الدرّ، ج۱، ص۳۳۴؛ نزهة الناظر، ص۸۱، ح۵).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۷.</ref> | ||
==[[سخن‌چینی]]== | ==[[سخن‌چینی]]== | ||
در کتاب [[کشف الغمة(کتاب)|کشف الغمة]] به سندش، از امام حسین{{ع}} نقل شده است: مردی نزد [[امیر مؤمنان]]{{ع}} آمد و از گروهی [[بدگویی]] نمود. [[امام]]{{ع}} به من [[فرمان]] داد که [[قنبر]] را برایش فرا بخوانم. [چون آمد،] علی{{ع}} به او فرمود: «این [[سخن‌چین]] را بیرون کن و به او بگو: چیزی به ما شنواندی که [[خدای متعال]]، [[ناپسند]] می‌دارد. باز گرد، بی‌آنکه در [[حفظ]] و [[امان]] خدای متعال باشی»<ref>{{متن حدیث|جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} يَسْعَى بِقَوْمٍ فَأَمَرَنِي أَنْ دَعَوْتُ لَهُ قَنْبَراً فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ{{ع}}: اخْرُجْ إِلَى هَذَا السَّاعِي فَقُلْ لَهُ قَدْ أَسْمَعْتَنَا مَا كَرِهَ اللَّهُ تَعَالَى فَانْصَرِفْ فِي غَيْرِ حِفْظِ اللَّهِ تَعَالَى}} (کشف الغمّة، ج۳، ص۸).</ref> | در کتاب [[کشف الغمة(کتاب)|کشف الغمة]] به سندش، از امام حسین{{ع}} نقل شده است: مردی نزد [[امیر مؤمنان]]{{ع}} آمد و از گروهی [[بدگویی]] نمود. [[امام]]{{ع}} به من [[فرمان]] داد که [[قنبر]] را برایش فرا بخوانم. [چون آمد،] علی{{ع}} به او فرمود: «این [[سخن‌چین]] را بیرون کن و به او بگو: چیزی به ما شنواندی که [[خدای متعال]]، [[ناپسند]] می‌دارد. باز گرد، بی‌آنکه در [[حفظ]] و [[امان]] خدای متعال باشی»<ref>{{متن حدیث|جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} يَسْعَى بِقَوْمٍ فَأَمَرَنِي أَنْ دَعَوْتُ لَهُ قَنْبَراً فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ{{ع}}: اخْرُجْ إِلَى هَذَا السَّاعِي فَقُلْ لَهُ قَدْ أَسْمَعْتَنَا مَا كَرِهَ اللَّهُ تَعَالَى فَانْصَرِفْ فِي غَيْرِ حِفْظِ اللَّهِ تَعَالَى}} (کشف الغمّة، ج۳، ص۸).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۸.</ref> | ||
==[[ستم]] کردن به [[ناتوان]]== | ==[[ستم]] کردن به [[ناتوان]]== | ||
[[ابو حمزه ثمالی]] از [[امام باقر]]{{ع}} اینچنین نقل کرده است که: چون [[وفات]] [پدرم] امام [[زین العابدین]]{{ع}} فرا رسید، مرا به سینه‌اش چسبانْد و فرمود: «پسر عزیزم! تو را به همان چیزی [[وصیّت]] می‌کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیّت کرد».... سپس فرمود: «پسر عزیزم! مبادا بر کسی که هیچ [[یاوری]] جز [[خداوند]] ندارد، [[ستم]] کنی»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ{{ع}} الْوَفَاةُ ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي{{ع}} حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ... قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ}} (الکافی، ج۲، ص۳۳۱، ح۵).</ref> | [[ابو حمزه ثمالی]] از [[امام باقر]]{{ع}} اینچنین نقل کرده است که: چون [[وفات]] [پدرم] امام [[زین العابدین]]{{ع}} فرا رسید، مرا به سینه‌اش چسبانْد و فرمود: «پسر عزیزم! تو را به همان چیزی [[وصیّت]] می‌کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیّت کرد».... سپس فرمود: «پسر عزیزم! مبادا بر کسی که هیچ [[یاوری]] جز [[خداوند]] ندارد، [[ستم]] کنی»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا حَضَرَ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ{{ع}} الْوَفَاةُ ضَمَّنِي إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي{{ع}} حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ... قَالَ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا يَجِدُ عَلَيْكَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ}} (الکافی، ج۲، ص۳۳۱، ح۵).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۹.</ref> | ||
==[[دلبستگی]] به [[ستمکار]]== | ==[[دلبستگی]] به [[ستمکار]]== | ||
در کتاب [[الخصال (کتاب)|الخصال]] به سندش، از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است: [[پیامبر خدا]]{{صل}} به [[امیر مؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} سفارش کرد. از جمله سفارش‌های او به ایشان، این بود: «... به [[ظالم]]، [[دل]] بستگی نداشته باش، هر چند صمیمی و نزدیک باشد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} أَوْصَى إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} وَ كَانَ فِيمَا أَوْصَى بِهِ أَنْ قَالَ لَهُ... وَ أَنْ لَا تَرْكَنَ إِلَى ظَالِمٍ وَ إِنْ كَانَ حَمِيماً قَرِيباً}} (الخصال، ص۵۴۳، ح۱۹؛ بحار الأنوار، ج۲، ص۱۵۵، ح۷).</ref> | در کتاب [[الخصال (کتاب)|الخصال]] به سندش، از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است: [[پیامبر خدا]]{{صل}} به [[امیر مؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} سفارش کرد. از جمله سفارش‌های او به ایشان، این بود: «... به [[ظالم]]، [[دل]] بستگی نداشته باش، هر چند صمیمی و نزدیک باشد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} أَوْصَى إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} وَ كَانَ فِيمَا أَوْصَى بِهِ أَنْ قَالَ لَهُ... وَ أَنْ لَا تَرْكَنَ إِلَى ظَالِمٍ وَ إِنْ كَانَ حَمِيماً قَرِيباً}} (الخصال، ص۵۴۳، ح۱۹؛ بحار الأنوار، ج۲، ص۱۵۵، ح۷).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۷۹.</ref> | ||
==[[نافرمانی]] از [[پدر]] و [[مادر]]== | ==[[نافرمانی]] از [[پدر]] و [[مادر]]== | ||
در کتاب [[الفردوس(کتاب)|الفردوس]] از امام حسین{{ع}}، از پیامبر خدا{{صل}} نقل شده است: اگر خدای عز و جل چیزی کمتر از «اُف» گفتن را در نافرمانی [از پدر و مادر] می‌دانست، آن را [[حرام]] می‌کرد. پس نافرمان از پدر و مادر، هر چه می‌خواهد، بکند که هرگز به [[بهشت]] در نمی‌آید و کسی که به پدر و مادرش [[نیکوکار]] است، هر چه می‌خواهد، بکند، که به [[دوزخ]] نمی‌رود<ref>مشابه این [[روایت]]، در بحار الأنوار به نقل از [[روضة الواعظین]]، از [[پیامبر]]{{صل}} نقل شده است و به فرض [[صحت]]، بی‌تردید، ظاهر آن مقصود نیست؛ بلکه اشاره به شدّت [[گناه]] «ناراضی کردن پدر و مادر» است و این که [[نیکی]] به آنها، نقش مهمّی در [[هدایت]] یافتنِ [[انسان]] و [[رهایی]] او از [[آتش دوزخ]] دارد. | در کتاب [[الفردوس(کتاب)|الفردوس]] از امام حسین{{ع}}، از پیامبر خدا{{صل}} نقل شده است: اگر خدای عز و جل چیزی کمتر از «اُف» گفتن را در نافرمانی [از پدر و مادر] می‌دانست، آن را [[حرام]] می‌کرد. پس نافرمان از پدر و مادر، هر چه می‌خواهد، بکند که هرگز به [[بهشت]] در نمی‌آید و کسی که به پدر و مادرش [[نیکوکار]] است، هر چه می‌خواهد، بکند، که به [[دوزخ]] نمی‌رود<ref>مشابه این [[روایت]]، در بحار الأنوار به نقل از [[روضة الواعظین]]، از [[پیامبر]]{{صل}} نقل شده است و به فرض [[صحت]]، بی‌تردید، ظاهر آن مقصود نیست؛ بلکه اشاره به شدّت [[گناه]] «ناراضی کردن پدر و مادر» است و این که [[نیکی]] به آنها، نقش مهمّی در [[هدایت]] یافتنِ [[انسان]] و [[رهایی]] او از [[آتش دوزخ]] دارد. | ||
{{متن حدیث|لَوْ عَلِمَ اللَّهُ عزَّ وَ جَلَّ شَيْئاً مِنَ العُقُوقِ أَدْنَى مِنْ اُفٍّ لَحَرَّمَهُ، فَلْيَعمَلِ العَاقُّ مَا شاءَ فَلَنْ يَدْخُلَ الجَنَّةَ، وَلْيَعْمَلِ الْبَارُّ مَا شَاءَ أَنْ يَعْمَلَ فَلَنْ يَدْخُلَ النَّارَ}} (الفردوس، ج۳، ص۳۵۳، ح۵۰۶۳؛ [[تنزیه]] الشریعة، ج۲، ص۲۳۳).</ref> | {{متن حدیث|لَوْ عَلِمَ اللَّهُ عزَّ وَ جَلَّ شَيْئاً مِنَ العُقُوقِ أَدْنَى مِنْ اُفٍّ لَحَرَّمَهُ، فَلْيَعمَلِ العَاقُّ مَا شاءَ فَلَنْ يَدْخُلَ الجَنَّةَ، وَلْيَعْمَلِ الْبَارُّ مَا شَاءَ أَنْ يَعْمَلَ فَلَنْ يَدْخُلَ النَّارَ}} (الفردوس، ج۳، ص۳۵۳، ح۵۰۶۳؛ [[تنزیه]] الشریعة، ج۲، ص۲۳۳).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۸۰.</ref> | ||
==رد کردن درخواست‌کننده== | ==رد کردن درخواست‌کننده== | ||
در کتاب [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمة]] از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است: نیازمند، خود را گرامی نداشت و از تو درخواست کرد. پس تو خود را گرامی دار و پاسخ رد به او مده<ref>{{متن حدیث|صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ}} (کشف الغمّة، ج۲، ص۲۴۴؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۶، ح۹).</ref> | در کتاب [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمة]] از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است: نیازمند، خود را گرامی نداشت و از تو درخواست کرد. پس تو خود را گرامی دار و پاسخ رد به او مده<ref>{{متن حدیث|صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ}} (کشف الغمّة، ج۲، ص۲۴۴؛ بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۶، ح۹).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۹۸۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||