امانت در سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-*[ +* [))
خط ۱۲: خط ۱۲:
بازگرداندن [[امانت]] لازم است، گرچه مربوط به غیرمسلمان و [[دشمن]] باشد. علی{{ع}} در [[وقف]] نامۀ خود ابتدا [[حسن]] و بعد [[حسین]]{{ع}} را متولی وقف قرار می‌دهد و افرادی را که دارای صفت امانت‌داری هستند، به عنوان [[جانشین]] بعد از این دو معیّن می‌کند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۵۰.</ref>. امام صادق{{ع}} [[راستگویی]] و ادای امانت را جزو ده مکرمت [[اخلاقی]] می‌شمارد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۵.</ref> و در خبری دیگر، آن دو را از چهار خصلتی می‌داند که از نشانه‌های کمال [[ایمان]] است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۹۹.</ref>. ایشان در خبری دیگر در باب اهمیت امانت‌داری می‌فرماید: «[[تقوای الهی]] پیشه کنید و به کسی که شما را [[امین]] قرار داده، ادای امانت نماید؛ پس اگر [[قاتل]] علی{{ع}} مرا بر ادای امانتی امین قرار دهد، من یقیناً امانت را به او باز خواهم گرداند»<ref>{{متن حدیث|اتَّقُوا اللَّهَ وَ عَلَيْكُمْ بِأَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ فَلَوْ أَنَّ قَاتِلَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} ائْتَمَنَنِي عَلَى أَمَانَةٍ لَأَدَّيْتُهَا إِلَيْهِ}}؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۳۵۱.</ref>.
بازگرداندن [[امانت]] لازم است، گرچه مربوط به غیرمسلمان و [[دشمن]] باشد. علی{{ع}} در [[وقف]] نامۀ خود ابتدا [[حسن]] و بعد [[حسین]]{{ع}} را متولی وقف قرار می‌دهد و افرادی را که دارای صفت امانت‌داری هستند، به عنوان [[جانشین]] بعد از این دو معیّن می‌کند<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۵۰.</ref>. امام صادق{{ع}} [[راستگویی]] و ادای امانت را جزو ده مکرمت [[اخلاقی]] می‌شمارد<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۵.</ref> و در خبری دیگر، آن دو را از چهار خصلتی می‌داند که از نشانه‌های کمال [[ایمان]] است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۹۹.</ref>. ایشان در خبری دیگر در باب اهمیت امانت‌داری می‌فرماید: «[[تقوای الهی]] پیشه کنید و به کسی که شما را [[امین]] قرار داده، ادای امانت نماید؛ پس اگر [[قاتل]] علی{{ع}} مرا بر ادای امانتی امین قرار دهد، من یقیناً امانت را به او باز خواهم گرداند»<ref>{{متن حدیث|اتَّقُوا اللَّهَ وَ عَلَيْكُمْ بِأَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ فَلَوْ أَنَّ قَاتِلَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ{{ع}} ائْتَمَنَنِي عَلَى أَمَانَةٍ لَأَدَّيْتُهَا إِلَيْهِ}}؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۳۵۱.</ref>.


در سخنی امام صادق{{ع}} به رعایت [[تقوا]] و ادای امانات به سیاه و سفید توصیه می‌کند؛ اگرچه از [[خوارج]] یا شامی ([[دشمن اهل بیت]]{{عم}}) باشند<ref>{{متن حدیث|وَ أَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى الْأَسْوَدِ وَ الْأَبْيَضِ وَ إِنْ كَانَ حَرُورِيّاً وَ إِنْ كَانَ شَامِيّاً}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۳۶.</ref>. در [[نقلی]] افزوده شده، گرچه از [[بنی امیه]]<ref>{{متن حدیث|وَ إِنْ كَانَ شَامِيّاً وَ إِنْ كَانَ أُمَوِيّاً}}؛ قاضی نعمان، دعائم الإسلام، ج۱، ص۷۵.</ref> باشد و در توصیه به [[شیعیان]] می‌افزاید: اگرچه [[دشمن]] باشد<ref>{{متن حدیث|اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ أَدُّوا الْأَمَانَةَ إِلَى الْأَبْيَضِ وَ الْأَسْوَدِ وَ إِنْ كَانَ حَرُورِيّاً وَ إِنْ كَانَ شَامِيّاً وَ إِنْ كَانَ عَدُوّاً}}؛ قاضی نعمان، دعائم الإسلام، ج۲، ص۴۹۱.</ref>. [[امام جواد]]{{ع}} شرط لازم برای [[امام جماعت]] را افزون بر تدین، [[امانت داری]] وی می‌شمارد. [[ابوعلی]] [[راشد]] گوید: به [[ابوجعفر]]{{ع}} گفتم: [[دوستداران]] تو [[اختلاف]] کردند؛ آیا پشت سر آنان [[نماز]] بخوانم؟ فرمود: «نماز نخوان مگر پشت سر کسی که مطمئن به [[دین]] و امانت داری او هستی»<ref>{{متن حدیث|لَا تُصَلِّ إِلَّا خَلْفَ مَنْ تَثِقُ بِدِينِهِ وَ أَمَانَتِهِ}}؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۲۶۶.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۱۶۸.</ref>
در سخنی امام صادق{{ع}} به رعایت [[تقوا]] و ادای امانات به سیاه و سفید توصیه می‌کند؛ اگرچه از [[خوارج]] یا شامی ([[دشمن اهل بیت]]{{عم}}) باشند<ref>{{متن حدیث|وَ أَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى الْأَسْوَدِ وَ الْأَبْيَضِ وَ إِنْ كَانَ حَرُورِيّاً وَ إِنْ كَانَ شَامِيّاً}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۳۶.</ref>. در [[نقلی]] افزوده شده، گرچه از [[بنی امیه]]<ref>{{متن حدیث|وَ إِنْ كَانَ شَامِيّاً وَ إِنْ كَانَ أُمَوِيّاً}}؛ قاضی نعمان، دعائم الإسلام، ج۱، ص۷۵.</ref> باشد و در توصیه به [[شیعیان]] می‌افزاید: اگرچه [[دشمن]] باشد<ref>{{متن حدیث|اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ أَدُّوا الْأَمَانَةَ إِلَى الْأَبْيَضِ وَ الْأَسْوَدِ وَ إِنْ كَانَ حَرُورِيّاً وَ إِنْ كَانَ شَامِيّاً وَ إِنْ كَانَ عَدُوّاً}}؛ قاضی نعمان، دعائم الإسلام، ج۲، ص۴۹۱.</ref>. [[امام جواد]]{{ع}} شرط لازم برای [[امام جماعت]] را افزون بر تدین، [[امانت داری]] وی می‌شمارد. [[ابوعلی]] [[راشد]] گوید: به [[ابوجعفر]]{{ع}} گفتم: [[دوستداران]] تو [[اختلاف]] کردند؛ آیا پشت سر آنان [[نماز]] بخوانم؟ فرمود: «نماز نخوان مگر پشت سر کسی که مطمئن به [[دین]] و امانت داری او هستی»<ref>{{متن حدیث|لَا تُصَلِّ إِلَّا خَلْفَ مَنْ تَثِقُ بِدِينِهِ وَ أَمَانَتِهِ}}؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۲۶۶.</ref><ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۱۶۸.</ref>


==پرسش مستقیم==
==پرسش مستقیم==
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش