باران‌های پیاپی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
آن حضرت در [[نیایش سوم]] که دربردارنده [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و [[ملائکه مقرب الهی]] است، از [[ملائکه]] [[خازن]] [[باران]] و روان‌کنندگان ابرها و [[فرشتگان]] مشایعت‌کننده دانه‌های برف و تگرگ یاد کرده و از [[خدای متعال]] درخواست می‌نماید که بر آنها [[درود]] فرستد: «خداوندا درود فرست... بر خازنان باران و روان‌کنندگان ابرها و... و بر آن فرشتگانی که دانه‌های برف و تگرگ را از پی می‌آیند و با هر قطره باران که فرو می‌شود فرود می‌آیند.».. <ref>نیایش سوم.</ref>. | آن حضرت در [[نیایش سوم]] که دربردارنده [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و [[ملائکه مقرب الهی]] است، از [[ملائکه]] [[خازن]] [[باران]] و روان‌کنندگان ابرها و [[فرشتگان]] مشایعت‌کننده دانه‌های برف و تگرگ یاد کرده و از [[خدای متعال]] درخواست می‌نماید که بر آنها [[درود]] فرستد: «خداوندا درود فرست... بر خازنان باران و روان‌کنندگان ابرها و... و بر آن فرشتگانی که دانه‌های برف و تگرگ را از پی می‌آیند و با هر قطره باران که فرو می‌شود فرود می‌آیند.».. <ref>نیایش سوم.</ref>. | ||
[[امام]] [[خداوند]] را از این که چه بسیار ابرهای [[بلا]] را از او دور ساخته و چه بسیار باران‌های [[نعمت]] را که بر او فرو فرستاده است [[سپاسگزاری]] می‌کند و می‌فرماید: «ای خداوند! چه بسیار از ابرهای بلا که بر سر من [[خیمه]] زده بود و تو آنها را پراکنده ساختی و چه بسیار ابرهای آبستن از نعمت خود را بر سر من فرستادی تا بر من ببارند»<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref> | [[امام]] [[خداوند]] را از این که چه بسیار ابرهای [[بلا]] را از او دور ساخته و چه بسیار باران‌های [[نعمت]] را که بر او فرو فرستاده است [[سپاسگزاری]] می‌کند و می‌فرماید: «ای خداوند! چه بسیار از ابرهای بلا که بر سر من [[خیمه]] زده بود و تو آنها را پراکنده ساختی و چه بسیار ابرهای آبستن از نعمت خود را بر سر من فرستادی تا بر من ببارند»<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref><ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، علی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref><ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «باران»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۰۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۴۶
باران‌های پیاپی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: باران‌های پیاپی در قرآن - باران‌های پیاپی در مهدویت - باران‌های پیاپی در حدیث - باران‌های پیاپی در اخلاق اسلامی - باران‌های پیاپی در معارف دعا و زیارات - باران‌های پیاپی در معارف و سیره سجادی - باران‌های پیاپی در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
مطر در زبان عربی به معنای باران است. در قرآن کریم آمده است: ﴿وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كَانَ بِكُمْ أَذًى مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضَى أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ﴾[۱]. کلمه غیث (از غوث به معنای نصرت و کمک) نیز به معنای بارانی است که در هنگام نیاز و حاجت آید. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا﴾[۲].
امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه از خدای متعال باران فزاینده، و رویاننده گیاهان را طلب می‌فرماید: «اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ، وَ انْشُرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ...»[۳]؛ «ای خداوند باران بفرست و سیرابمان ساز و همراه با بارانی فزاینده و ریزنده، از ابری در آفاق رونده و گیاهان زیبا رویاننده، رحمت خود را بر ما ارزانی دار».
آن حضرت در ادامه با برشمردن برکات بسیار باران چنین می‌فرماید: «ای خداوند بارانی برسان آن‌سان که آب‌ها از تپه‌ها روان داری و چاه‌ها از آب‌ها پر‌سازی و رودها به خروش آری و نباتات برویانی و در همه شهرها ارزانی پدید آری و چارپایان و مردمان به تن و توش آری و برای ما خوردنی‌های خوش و گوارا کامل گردانی و کِشته‌های ما برویانی و پستان‌های ستوران پر شیر‌سازی»[۴]. امام سجاد(ع) از خدای متعال درخواست می‌کند که باران سوء و عذاب که موجب محنت و بلاست، نازل نفرماید: «فَلَا تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ، وَ لَا تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلَاءِ»[۵]؛ «ای خداوند به آن دو (ابر و برق) باران عذاب برما مبار و جامه محنت و بلا بر ما مپوشان».
آن حضرت در نیایش سوم که دربردارنده درود بر حاملان عرش و ملائکه مقرب الهی است، از ملائکه خازن باران و روان‌کنندگان ابرها و فرشتگان مشایعت‌کننده دانه‌های برف و تگرگ یاد کرده و از خدای متعال درخواست می‌نماید که بر آنها درود فرستد: «خداوندا درود فرست... بر خازنان باران و روان‌کنندگان ابرها و... و بر آن فرشتگانی که دانه‌های برف و تگرگ را از پی می‌آیند و با هر قطره باران که فرو می‌شود فرود می‌آیند.».. [۶]. امام خداوند را از این که چه بسیار ابرهای بلا را از او دور ساخته و چه بسیار باران‌های نعمت را که بر او فرو فرستاده است سپاسگزاری می‌کند و می‌فرماید: «ای خداوند! چه بسیار از ابرهای بلا که بر سر من خیمه زده بود و تو آنها را پراکنده ساختی و چه بسیار ابرهای آبستن از نعمت خود را بر سر من فرستادی تا بر من ببارند»[۷][۸][۹]
منابع
پانویس
- ↑ «و اگر از باران در سختی باشید با بیمار شوید، گناهی بر شما نیست که جنگ‌افزارها را با خود برندارید» سوره نساء، آیه ۱۰۲.
- ↑ «و اوست که باران را پس از آنکه (مردم) نومید شوند فرو می‌فرستد و بخشایش خویش را می‌گستراند و او سرور ستوده است» سوره شوری، آیه ۲۸.
- ↑ دعای ۱۹.
- ↑ نیایش نوزدهم.
- ↑ دعای ۳۶.
- ↑ نیایش سوم.
- ↑ نیایش چهل‌و‌نهم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، علی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «باران»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۰۷.