بحث:بارانهای پیاپی
باران در فرهنگنامه آخرالزمان
یکی از نشانههای ظهور حضرت حجت(ع) بارش بارانهایی عجیب است. بارانهایی که در فصل خود میآیند و باعث رویش گیاهان و طراوت زمین هستند و بارانهایی که در غیر فصل میبارند و سیلآسا هستند و باعث خرابی و ویرانی و خراب شدن محصولات میشوند. در روایات آمده است در سالی که مهدی(ع) قیام مینماید، بیست و چهار باران خواهد بارید که اثر و برکت آن آشکار خواهد بود[۱].
امام صادق(ع) فرمود: هرگاه قائم(ع) قیام کند، چهل روز (از اول ماه جمادی الثانی تا دهم رجب) باران ببارد که مردم پیش از این همانندش را ندیده باشند و خداوند به وسیله این باران بدن مؤمنان را در قبرها رویانده... و از قبرهای خویش بیرون میآیند و خاک از سر و روی خود میزدایند[۲]. رسول خدا(ص) فرمود: زمانی خواهد آمد که خداوند باران را در فصل طبیعی آن نازل نمیکند بلکه فقط در غیر فصل آن میبارد[۳].
امام صادق(ع) فرمود: پیش از ظهور حضرت قائم(ع) در یک سال باران فروانی میبارد، به گونهای که میوهها و خرماها بر درخت میپوسند، در چنین زمانی شک و شبهه به خود راه ندهید[۴]. رسول خدا(ص) فرمود: امت من در زمان حضرت مهدی(ع) به چنان نعمتی برسند که بر هیچ امتی نازل نشده است، آسمان بارانی پیاپی بر آنان ببارد و زمین تمام گیاهان خود را برویاند... [۵].
در کتاب شریف مفاتیحالجنان در دعای عظم البلاء، یکی از شکایات مؤمنین در زمان غیبت این است که آسمان از ریختن باران منع شده و این رحمت و از این رحمت الهی محرومند «... مُنِعَتِ السَّمَاءُ». رسول خدا(ص) فرمود: در آخرالزمان از آسمان باران میبارد، اما زمین گیاهی نمیرویاند (زیرا باران رحمت نیست بلکه باران عذاب است)[۶].
در حدیثی دیگر فرمود: پیش از ظهور حضرت مهدی(ع) سه سال آسمان باران نمیبارد؛ در سال اول یک سوم، در سال دوم دو سوم، و در سال سوم هیچ بارانی نخواهد بارید؛ زمین نیز سه سال گیاهی نمیرویاند، در سال اول یک سوم گیاهانش نخواهد رویید و در سال دوم دو سوم و در سال سوم تمام گیاهان از زمین سبز نمیشوند[۷][۸].
- ↑ غیبت طوسی: ۲۶۹ و بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۲۱۲ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۰۴.
- ↑ ارشاد مفید: ص ۳۶۳.
- ↑ مستدرک: ج ۱۱، ص ۳۷۵.
- ↑ ارشاد مفید: ص ۳۶۱.
- ↑ ملاحم: ص ۷۱.
- ↑ مستدرک حاکم: ج ۴، ص ۵۱۳.
- ↑ کنز العمال: ج ۱۴، ص ۲۳۰ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۳۱۵.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۳۲.