امانت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

به این ترتیب که اولاً، خداوند مستقیماً همه اسمای خود را به انسان [[تعلیم]] داد و انسان نیز به دلیل مقام خلافت‌اللّهی و سِعِۀ وجودی خود، همه آن را بی‌کم و کاست فراگرفت. ثانیاً، از آنجا که انسان متعلّم بی‌واسطه [[اسما]] از پروردگار شد، [[معلم]] [[ملائکه]] و سایر [[مخلوقات]] از سوی خداوند گردید. امّا ملائکه هرگز نتوانستند همه اسما را به طور کامل فراگیرند و خود از حمل آن اظهار عجز نمودند<ref>{{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ * قَالَ يَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ}} «و همه نام‌ها را به آدم آموخت سپس آنان را بر فرشتگان عرضه کرد و گفت: اگر راست می‌گویید نام‌های اینان را به من بگویید * گفتند: پاکاکه تویی! ما دانشی جز آنچه تو به ما آموخته‌ای، نداریم، بی‌گمان تویی که دانای فرزانه‌ای * فرمود: ای آدم! آنان را از نام‌های اینان آگاه ساز! و چون آنان را از نام‌های اینان آگاهانید فرمود: آیا به شما نگفته بودم که من نهان آسمان‌ها و زمین را می‌دانم و از آنچه آشکار می‌کنید و پوشیده می‌داشتید آگاهم؟» سوره بقره، آیه ۳۱-۳۳.</ref>. به همین دلیل، [[مقام]] خلافت‌اللّهی [[انسان]] بر ملائک و سایر موجودات ثابت شد. به تعبیری دیگر، همه [[اسما]] در انسان به [[ودیعه]] نهاده شد تا [[معلم]] سایر موجودات در ارائه اسما گردد. هرچند در این میان، تنها [[اولیای الهی]]{{عم}} بودند که توانستند [[مظهر]] همه اسما باشند و در نتیجه، از همه جهت [[وجه‌الله]] برای سایر موجودات گردند. اما حمل گروه خاصی از [[انسان‌ها]]، بیانگر [[استعداد]] حمل همه اسما در انسان است.

===[[انسان]]؛ حامل نفخه [[الهی]]===