ثعلبة بن ودیعه انصاری
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب پیامبر است. ثعلبة بن ودیعه انصاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ثعلبة بن ودیعه انصاری در قرآن - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
وی در شمار افرادی است که از غزوۀ تبوک تخلف کردند[۱]. گفته شده ابولبابه و ثعلبة بن ودیعه پس از تخلف، خود را با طناب بستند، سپس با اموال خود نزد رسول خدا (ص) رفتند و گفتند: ای رسول خدا، اموالی را که از شما دریغ کردیم، از ما بگیر. حضرت فرمود: «تا جنگی نشود، نمی‌توانم آنها را بگیرم». آنان توبه کردند و خداوند متعال توبه آنان را پذیرفت و آیه ﴿وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾[۲]. نازل گشت[۳]. ذهبی[۴] روایت تخلف ثعلبه را از تبوک ضعیف دانسته است؛ چنان که مشهور و روایت صحیح آن است که ابولبابه در غزوه بنی قریظه خود را به ستون بست و توبه کرد[۵] که این با تخلف او در تبوک و تویه دوباره‌اش منافات ندارد.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۹۲؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۹۹ و ۵۲۳.
- ↑ «و دیگرانی هستند که به گناه خویش اعتراف دارند؛ کردار پسندیده‌ای را با کار ناپسندی دیگر آمیخته‌اند باشد که خداوند از آنان در گذرد که خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره توبه، آیه ۱۰۲.
- ↑ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۱، ص۴۹۲؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۹۹.
- ↑ ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۱، ص۶۸.
- ↑ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۲۷۱؛ ابن جوزی، ابوالفرج، زاد المسیر، ج۳، ص۲۳۴.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «ثعلبة بن معن بن محصن»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۲۱.