احمد بن ادریس

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۳۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

ابوعلی احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی معلم قمی[۱] و از اصحاب امام حسن عسکری (ع) بوده؛ ولی از ایشان روایتی نقل نکرده است. [۲] از محضر احمد بن محمد بن یحیی، حمدان بن سلیمان و حسین بن احمد بن یحیی بن عمران حدیث آموخت. [۳] علمای رجال شیعه او را فقیه محدثی ثقه، کثیرالحدیث و صحیح‌الروایه دانسته‌اند. [۴] جماعتی از بزرگان و محدثان شیعه همچون علی بن حسین بن موسی و محمد بن حسن بن ولید از او روایت کرده‌اند. [۵] اشعری آثاری چون المقت والتوبیخ[۶] و النوادر را که کتابی بزرگ و سودمند بوده را تألیف کرد که احمد بن جعفر بن سفیان آن را روایت نموده است. وی در سال ۳۰۶ هجری در سفر حج و در منطقه قرعاء (محلی بین کوفه و مکه) از دنیا رفت[۷].[۸]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲

پانویس

  1. تاریخ قم (ناصرالشریعه)، ص۱۶۸.
  2. رجال (الطوسی)، ص۴۲۸.
  3. اختیار معرفه الرجال، ص۳ و ۳۰۷ و ۵۰۵.
  4. رجال (النجاشی)، ج ۱، ص۲۳۶.
  5. لسان المیزان، ج ۱، ص۱۳۶.
  6. معالم العلما، ص۱۵.
  7. الفهرست (الطوسی)، ص۲۶.
  8. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۷۲.