محمد بن سلام جمحی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۸ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوعبدالله محمد بن سلام بن عبیدالله جمحی بصری اهل بصره[۱] و از موالیان قدامة بن مظعون جمحی بود[۲] و در سال ۱۵۰هـ چشم به جهان گشود.[۳] او بعدها به بغداد کوچید و تا آخر عمر در آنجا زیست.[۴]

جمحی از دانشمندان و عالمان به تاریخ گذشتگان، روایتگر،[۵] ادیب، شعرشناس[۶] و لغت دان بود[۷] و نزد حماد بن سلمه و مبارک بن فضاله دانش آموخت.[۸] از کسانی چون ابان بن عثمان احمر بجلی، عبدالقادر بن سری و سلمة بن محارب مطالبی نقل کرده است.[۹] می‌‌گویند که وی متهم به قدریّه بوده و به اعتقادات این گروه گرایش داشته است.[۱۰] در عین حال وی را فردی صدوق خوانده‌اند. کسانی چون احمد بن ابی خیثمه، عبدالله بن احمد بن حنبل و ابوالعباس ثعلب[۱۱] از وی مطالبی اخذ و روایت کرده‌اند. جمحی آثار و تألیفاتی داشته که عبارت‌اند از: بیوتات العرب طبقات الشعراء الجاهلین طبقات الشعراء الاسلامیین الفاضل فی ملح الاخبار و الاشعار الحلاب و اجراء الخیل[۱۲] و غریب القرآن.[۱۳] وی سرانجام به سال ۲۳۱ یا ۲۳۲هـ در بغداد[۱۴] و به نقلی در بصره درگذشت[۱۵].[۱۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. الجرح و التعدیل ۷/۲۷۸.
  2. الاعلام ۶/۱۴۶.
  3. تاریخ بغداد ۵/۳۲۷.
  4. الانساب ۲/۸۵.
  5. الکامل فی التاریخ ۷/۲۶.
  6. نزهة الالباء ۱۵۷.
  7. طبقات المفسرین (داوودی) ۲/۱۵۶.
  8. معجم الادباء ۱۸/۲۰۴.
  9. اخبار القضاة ۱/۲۹۴، ۳۴۶ و ۳۵۷.
  10. الانساب ۲/۸۵.
  11. تاریخ الاسلام ۱۷/۳۲۳.
  12. الفهرست (الندیم) ۱۲۵ و ۱۲۶.
  13. معجم الادباء ۱۸/۲۰۴.
  14. تاریخ بغداد ۵/۳۲۹ و ۳۳۰.
  15. بغیة الوعاة ۱/۱۱۵.
  16. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۶۸۳-۶۸۴.