حمله حیدری

حمله حیدری از تأثيرگذارى تفكر شيعى بر ادبيات، مى‌توان سرودن حماسه‌نامه‌هاى مربوط به اهل بيت را برشمرد^[۱].

مقدمه

«حملۀ حیدری» نام دو منظومه در قالب مثنوی به زبان فارسی دربارۀ جنگ‌های پیامبر و حضرت علی(ع) است، یکی از «بمان علی کرمانی» در ۳۰ هزار بیت که در ایران سال ۱۲۶۴ چاپ شده است، دیگری از میرزا محمّد باذل مشهور به وزیرخان که شامل ۲۴۰۰۰ بیت درباره پیامبر و حضرت امیر و غزوات آن حضرت تا شهادت اوست. الذریعه الی تصانیف الشیعه ج ۷ ص۹۱؛ زبدة الآثار ص۱۷۷؛ کتاب‌های حماسی دیگری هم با همان عنوان از سرایندگان مختلف وجود دارد که در وصف دلاوری‌های حضرت علی(ع) است. این نامگذاری برگرفته از شجاعت حضرت علی(ع) در جنگ‌هاست که در برخی دعاها و صلوات‌ها نیز با عنوان «الصّولة الحیدریّة» به آن اشاره شده است. در حملۀ حیدری «باذل»، حوادث تاریخ اسلام از بعثت پیامبر تا پایان عصر خلافت عثمان آمده و عمدۀ حماسه‌سرایی او مربوط به غزوات زمان پیامبر و حوادثی است که حاوی فضایل و مناقب امیر المؤمنین است^[۲].