مقام ابراهیم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

مقام ابراهیم، سنگی صخره‌ای است که حضرت ابراهیم (ع) به هنگام ساختن کعبه روی آن ایستاده است. آن صخره در زمان پیامبر (ص) در جوار کعبه بوده و هنگامی که عمر، خلافت را به دست گرفت، مقام را از جایگاه آن به منطقه دیگری انتقال داد. هنگامی که امیر المؤمنین (ع) پس از عثمان، زمام امور جامعه را به دست گرفت، مقرر فرمود که هربدعتی را که در دین پدید آمده است، نابود سازد و همه امور را به سیره و سنت پیامبر (ص) بازگرداند. از جمله تصمیم گرفت که مقام ابراهیم را به جای نخست آن‌که جوار کعبه است، بازگشت دهد؛ اما نفاق‌پیشگان و بداندیشانی که با هر گام سازنده و اصلاحی آن گرامی دشمنی می‌کردند، سر به شورش برداشتند و تاخت‌وتاز به راه انداختند. حضرت، در آن شرایط‍‌ بهتر دید که مسأله را به خاطر مسائل مهم‌تر به وقت دیگر واگذارد و در نتیجه، «مقام ابراهیم» تاکنون در نقطه‌ای که جایگاه اصلی آن نیست، مانده است[۱]. از جمله کارهای حضرت مهدی (ع) پس از ظهور در مکه مکرمه، بازگردانیدن «مقام ابراهیم» به جوار کعبه و جایگاه اصلی آن است[۲][۳].

پرده مقام ابراهیم

پیش از آنکه مقام ابراهیم در محفظه‌ای فلزی و طلایی رنگ قرار بگیرد، روی مقام، قبّه‌ای وجود داشت که آن را از چوب ساخته و از چهار سو، پنجره‌هایی برای آن گذاشته بودند. درب ورودی مقام در قسمت شرقی آن قرار داشت که حاجیان پس از ورود، پشت مقام ایستاده و نماز می‌گزاردند. پرده خاصی نیز برای مقام بافته و روی این قبه چوبی می‌انداختند که نوشته‌های چهار طرف آن این‌گونه بود[۴]:

الوجه الاول الوجه الثانی الوجه الثالث الوجه الربع ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ[۵] ﴿مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى[۶] ﴿وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ[۷] ﴿لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ[۸] ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَى[۹] ﴿قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ قَالَ بَلَى وَلَكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ[۱۰] ﴿إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا[۱۱] ﴿وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ[۱۲]

﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي[۱۳] ﴿بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ * فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ[۱۴] ﴿دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ[۱۵] ﴿إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ[۱۶] الله جل جلاله. محمد صلى الله عليه وسلم ابو بكر رضي الله عنه عمر رضي الله عنه عثمان رضي الله عنه علي رضي الله عنه حسن رضي الله عنه حسين رضي الله عنه ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِيلًا[۱۷] ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا[۱۸] السلطان محمد خان الخامس ابن السلطان الغازي عبد المجيد خان بن السلطان محمدخان بن السلطان عبد الحميد خان ابن السلطان أحمد خان خلد الله خلافته و أيد بالعدل سلطنته الى انتهاء الزمان و نهاية الدوران سنة ١٣٢٧ه.[۱۹]

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص۴۰۰.
  2. بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۳۸؛ ارشاد مفید، ص۳۶۴.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۸۶.
  4. حج دراندیشه اسلامی، سید علی قاضی عسکر، ص۱۵۰.
  5. «به نام خداوند بخشنده بخشاینده * و (یاد کن) آنگاه را که خانه (کعبه) را» سوره بقره، آیه ۱۲۵.
  6. «برای مردم جای بازگشت و امن کردیم و (گفتیم) از «مقام ابراهیم» نمازگاه گزینید» سوره بقره، آیه ۱۲۵.
  7. «و به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که خانه مرا پاکیزه بدارید» سوره بقره، آیه ۱۲۵.
  8. «برای طواف‌کنندگان (مسافر) و مجاوران (حرم) و رکوع‌کنندگان سجده‌گزار» سوره بقره، آیه ۱۲۵.
  9. «به نام خداوند بخشنده بخشاینده * و (یاد کن) آنگاه را که ابراهیم گفت: پروردگارا! به من بنمای چگونه مردگان را زنده می‌سازی؟» سوره بقره، آیه ۲۶۰.
  10. «فرمود: آیا ایمان نداری؟ گفت: چرا امّا تا دلم آرام یابد؛ فرمود: چهار پرنده برگزین و نزد خود پاره پاره گردان» سوره بقره، آیه ۲۶۰.
  11. «سپس هر پاره‌ای از آنها را بر کوهی نه! آنگاه آنان را فرا خوان تا شتابان نزد تو آیند» سوره بقره، آیه ۲۶۰.
  12. «و بدان که خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره بقره، آیه ۲۶۰.
  13. «به نام خداوند بخشنده بخشاینده * بی‌گمان نخستین خانه‌ای که برای (عبادت) مردم (بنا) نهاده شد» سوره آل عمران، آیه ۹۶.
  14. «همان است که در مکّه است، خجسته و رهنمون برای جهانیان * در آن نشانه‌هایی روشن (چون) مقام ابراهیم وجود دارد و هر که» سوره آل عمران، آیه ۹۶-۹۷.
  15. «در آن در آید در امان است و حجّ این خانه برای خداوند بر عهده مردمی است که» سوره آل عمران، آیه ۹۷.
  16. «بدان راهی توانند جست؛ و هر که انکار کند (بداند که) بی‌گمان خداوند از جهانیان بی‌نیاز است» سوره آل عمران، آیه ۹۷.
  17. «به نام خداوند بخشنده بخشاینده * بگو: هر کس به فرا خور خویش کار می‌کند و پروردگار شما داناتر است که چه کس رهیافته‌تر است» سوره اسراء، آیه ۸۴.
  18. «به نام خداوند بخشنده بخشاینده * اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد و خداوند، گواه بس» سوره فتح، آیه ۲۸.
  19. تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۲۲۵.