اسماعیل بن جعفر الصادق
مقدمه
اسماعیل بن جعفر الصادق بن محمد الباقر" از همه فرزندان امام صادق (ع) بزرگ‌تر و نزد پدر، محبوبیت زیادى داشته و بدین دو سبب، جمعى از یاران آن حضرت معتقد بودند پس از درگذشت حضرت، مقام امامت به وى منتقل مى‌گردد. او در حیات پدرش مرد و حضرت، به جهت اینکه جاى شبهه‌اى براى کسى نماند، در مرگش تشریفات خاصى قائل شد. از جمله اینکه بر مرگ او بى‌تابى فراوان مى‌نمود و پابرهنه جنازه‌اش را تشییع مى‌کرد و دستور فرمود چند جا، جنازه را به زمین بگذارند و در هربار، کفن از صورت او برمى‌داشت تا مردم نگاه کنند و ببینند وى مرده است. از این‌رو، جمع زیادى از آنها که بر آن عقیده بودند، از عقیده خود برگشتند، ولى گروه اندکى باز هم بر عقیده خود باقى ماندند. آنها نیز دو فرقه شدند. فرقه‌اى گفتند: او زنده است و هم او مهدى موعود است و فرقه‌اى گفتند: او مرده، ولى امام پس از او، فرزندش محمد بن اسماعیل است و اکثر فرقه اسماعیلیه بر این عقیده‌اند[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ بحار الانوار، ج ۴۷، ص۲۴۲.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۲.