بحث:آیه مودت در حدیث

مقدمه

روایات فراوانی از طریق شیعه و سنی نقل شده‌اند که بر درستی نظریه شیعه گواهی می‌دهند، از جمله:

1. پس از نزول آیۀ مودت از پیامبر (ص) پرسیدند: «یا رسول الله! خویشاوندان تو کیانند که مودت آنان بر ما واجب است؟» فرمود: «علی و فاطمه و دو فرزند آنان» و این پاسخ را سه بار بر زبان آورد.
2. چون علی بن الحسین (ع) را به اسارت بر دروازه دمشق آوردند، مردی شامی گفت: «خدای را سپاس که شما را کشت و از ریشه برکند!» حضرت بدو فرمود: «آیا قرآن خوانده‌ای؟» گفت: «آری!» فرمود: «سوره‌های حامیم را خوانده‌ای؟» گفت: «نه». فرمود: «آیا این را خوانده‌ای که: قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى؟ گفت: «آیا شما همانانید که این آیه فرموده است؟» فرمود: «آری»
3. امام باقر (ع)، دربارۀ این آیه و مودّت ذی القربی می‌فرماید: «هِیَ وَ اللَّهِ فَرِیضَةٌ مِنَ اللَّهِ عَلَی الْعِبَادِ لِمُحَمَّدٍ (ص) فِی أَهْلِ بَیْتِهِ»

نقل احادیث

حاکم نیشابوری به سندش نقل می‌کند: هنگامی که علی(ع) را کشتند، حسن بن علی(ع) برای مردم خطبه خواند؛ پس از حمد و ثنای الهی فرمود: «امشب مردی از میان شما رفت که از پیشینیان کسی در عمل از او سبقت نگرفته و از آیندگان کسی به او نرسد، رسول خدا(ص) همواره پرچم خود را به او می‌داد و او مبارزه می‌کرد، در حالی که جبرئیل از طرف راست و میکائیل از سمت چپ او را همراهی می‌کردند، پس برنمی‌گشت تا اینکه خداوند پیروزی را نصیب او می‌ساخت و او در روی زمین زر و سیمی به جا نگذاشت، به جز هفت صد درهم که از عطایای او زیاد آمده بود و می‌خواست با آن خدمتکاری برای خانواده‌اش بخرد». سپس فرمود: ای مردم هر که مرا می‌شناسد که می‌شناسد و هر که نمی‌شناسد، منم حسن بن علی و منم پسر پیامبر(ص) و منم فرزند وصی پیامبر و منم فرزند بشارت دهنده، منم فرزند بیم دهنده، منم پسر آن‌که به اذن خدا مردم را به سوی خدا فراخواند، منم پسر چراغ تابان و منم از جمله اهل بیتی که «خداوند پلیدی و گناه را از ایشان دور کرده و آنان را به طور کامل پاک و پاکیزه ساخته است». و منم از جمله آن اهل بیتی که دوستی ایشان را بر هر مسلمانی فرض و واجب نموده و به پیامبر(ص) فرموده است: «بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودت نزدیکان را نمی‌خواهم و هر کس کار نیکی کند، بر نیکی‌اش می‌افزاییم»، پس کسب حسنه دوستی ما اهل بیت است..