فلس
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
فلس - را که برخی «فُلُس»[۱] و بعضی دیگر «فَلس»[۲] تلفظ کرده‌اند، - نام بتی بوده در نجد که مردم طی آن را معبود خود قرار داده بودند.[۳] این بت که نزدیک فید[۴] و به نقل ابن کلبی در میان کوهی به نام أجإ - از کوه‌های قبیله طی - قرار داشت[۵] در واقع دماغه‌ای بود سرخ رنگ، مایل به سیاهی و شبیه تمثال آدمی. [۶] تولیت این بت را بنی بولان بر عهده داشتند. [۷] مردم طی ضمن پرستش آن، هدایا و نذوراتشان را تقدیمش می‌‌کردند و برایش قربانی انجام می‌‌دادند. این بت، نزدشان چنان اجر و قربی داشت که هیچ بیمناکی نزدیک او نمی‌شد مگر آنکه در امان بود و هیچ شکاری بدان پناه نمی‌برد مگر آنکه آن را به حال خود وا می‌‌گذاشتند و مردم در پیرامونش از دستبرد، ایمن بودند.[۸] رسول خدا(ص)، در سال نهم هجری، علی(ع) را مأمور تخریب این بتکده کرد. امیرالمؤمنین(ع) به هنگام تخریب این مکان، دو شمشیر در آن یافت یکی الرَّسوب و دیگر المِخذَم. پس آنها را نزد پیامبر(ص) آورد و حضرت هم هر دو آنها را به ایشان اهداء فرمودند.[۹] امروزه فلس مکان شناخته شده‌ای نیست. فلس را همچنین گیاهی سرخ گفته‌اند در وسط کوه أجإ و أجإ اسود.[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶. نیز ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۶۰؛ ابن حبیب بغدادی، المحبر، ص۳۱۶.
- ↑ هشام بن محمد کلبی، الاصنام، ص۵۹.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۸۷.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۷۳.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۲۳۸.