بجیر نخعی

مقدمه

بجیر، از نیروهای جهادگر اصحاب امیر مؤمنان (ع) بود که در جنگ جمل با شجاعت و دلاوری مجاهدت کرد. نقل است هنگامی که علی (ع) به شتر عایشه نزدیک شد، به بجیر فرمود: «آن شتر که عامل اصلی فتنه‌هاست را متوقف کن». این در حالی بود که گروهی از نخعی‌ها و همدانی‌ها دور او را گرفته و از وی مراقبت می‌کردند، بجیر با سرعت و جرئت از پشت به شتر عایشه حمله کرد و با ضربه‌ای به پهلوی شتر او زد و شتر به زمین افتاد و از حرکت باز ایستاد^[۱]. به گفته طبری کسی که شتر عایشه را پی کرد و از حرکت انداخت بجیر بن لجه ضبی از اهل کوفه بود ^[۲]. ابن اثیر؛ اعین بن ضبیعه را عامل پی کردن شتر نقل کرده است^[۳].

نصر بن مزاحم؛ عمرو بن غزیه انصاری را عامل پی کردن شتر عایشه می‌داند و می‌نویسد: «او در صفین هم در رکاب امیرالمؤمنین (ع) جنگید»^[۴]. احتمال دارد که تمامی این افراد هر کدام به نوعی در پی کردن شتر عایشه نقش داشته‌اند؛ زیرا شتر عایشه را جمع زیادی از نیروهای بصری و همراهان عایشه و طلحه و زبیر مراقبت می‌کردند، لذا از پا درآوردن آن شتر، کار سخت و مشکلی بوده است.^[۵]

↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۵۴۰.
↑ تاریخ طبری، ج۴، ص۵۲۳ (محتمل است بجیر بن لجه ضبی همان بجیر نخعی باشد که از اهل کوفه بوده است).
↑ اسد الغابه، ج۱، ص۱۰۳ (در شرح حال اعین است).
↑ وقعة صفین، ص۳۷۹.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۶.