امنیت جانی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

امنیت جانی تنها به معنای مصونیت هر انسان از هر نوع تعرضی که جان او را به خطر اندازد، نیست بلکه شامل امنیت روحی و روانی و نیز امنیت از هر نوع تعرض جسمی و روانی است. تنها قتل، جرح، ادماء، خداش و خراش نیست که ممنوع است، ارعاب و ایجاد اضطراب و جو وحشت نیز به نوعی از مصادیق محارب است[۱].

امنیت جانی از نگاه قرآن

در نگرش قرآن، امنیت جان آدمی از اصول اساسی دین به شمار می‌‌آید[۲] و کشتن مردم بی‌گناه جرم و گناهی نابخشودنی تلقی می‌‌گردد[۳]. قرآن برای مقابله با ناامنی‌های اجتماعی از قبیل قتل و جنایت، راه کارهایی را ارایه می‌‌دهد که از آن جمله می‌‌توان به دستور قصاص[۴] اشاره کرد. این دستورها و آموزه‌های قرآنی برای ایجاد بسترهای مناسب تحقق آرامش روحی و روانی جامعه صادر شده است؛ زیرا آرامش به عنوان یکی از دو عنصر و مؤلفه اساسی تحقق سعادت جز به حفظ امنیت جانی افراد جامعه پدید نمی‌آید. جامعه‌ای سعادتمند است که افراد آن از نظر جانی در امنیت کامل قرار داشته باشند[۵].

منابع

پانویس