شمایل امام مهدی در دوران غیبت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

این دسته حکایات را می‌‏توان به دو گروه تقسیم کرد:

  1. حکایت‌‏هایی که شمایل آن حضرت را در دوران غیبت صغرا توصیف کرده است[۱]. در این گروه، گاهی ویژگی‌‏های جسمانی آن حضرت، مانند پدر بزرگوارشان دانسته شده[۲]‏ و در برخی موارد نیز به صورت جزئی‌‏تر، مورد اشاره قرار گرفته است. از اوصاف آن حضرت در این دوران می‌‏توان به موارد ذیل اشاره کرد: صورتی گندمگون[۳]، گردنی بسیار زیبا[۴]، دارای قامتی نه بسیار بلند و نه چندان کوتاه، پیشانی بلند، چهارشانه، بینی کشیده، بر روی گونه راستش خالی زیبا و...[۵]
  2. حکایاتی که سخن از شمایل آن حضرت در دوران غیبت کبرا به میان آورده است[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. این دسته حکایات کم ‏وبیش در دست است؛ اما در کمتر حکایتی به روشنی از ویژگی‌‏های آن حضرت صحبت شده است
  2. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۴۱، ح ۱۲.
  3. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۵۷.
  4. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۳۵۵.
  5. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۲۶۶.
  6. البته قبول این اوصاف، منوط به این است که اساساً ادعای ملاقات با آن حضرت در دوران غیبت کبرا پذیرفته شود. افزون بر آن، در بیشتر آن حکایات به روشنی به اوصاف حضرت اشاره‏‌ای نشده است.
  7. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۷۲ - ۲۷۳؛ درسنامه مهدویت، ص۲۴۲.