علمدار
مقدمه
علمدار از لقب‌های قمر بنی هاشم است که در کربلا، پرچم لشکر امام بر دوش او بود. نقش علمدار در میدان نبرد، مهم بود و عامل حفظ انسجام نیرو‌های سپاه محسوب می‌شد. روز عاشورا، امام حسین(ع) یاران اندک خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرد و برای هر یک فرماندهی برگزید و پرچم را به دست برادرش عباس داد[۱].
روز عاشورا نیز چون عباس(ع) خدمت امام آمد و از او اذن میدان‌طلبید، امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: تو علمدار منی، اگر تو بروی و کشته شوی، سپاه من از هم می‌پاشد: «يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي»[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ بحارالأنوار، ج۴۵، ص۵ و ۳۹.
- ↑ معالی السبطین، ج۱، ص۴۴۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۳۴۷.