خرص در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خرص (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- دروغ[۱]، تخمین و حدس[۲]، گمانه‌زنی در آنچه یقینی نیست[۳].
- ﴿قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴾[۴] .
- بنیان‌نهادن فعل و فکر بر اساس حدس و گمان[۵] یا دروغ از مسائلی است که به‌شدت مورد عتاب، لعن و تخطئه خداوند قرار گرفته است: ﴿قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ﴾[۶]. مراد از خرّاصون کسانی هستند که جهالت آنها را احاطه کرده و از حقایق الهی که پیامبران به آن خبر داده‌اند، غافل‌اند.
- "خرّاص" وصفی ضدارزشی در فرهنگ عمومی قرآن است که برای تخطئه و محکوم کردن مخالفان و منکران رسالت و کلام وحی به کار رفته است.[۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۸۳؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۲۱.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۱۶۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۷۹.
- ↑ «مرگ بر آنان که نادرست برآورد می‌کنند! آنان که در گردابی (از گمراهی) غافلند » سوره ذاریات، آیه ۱۰-۱۱.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۴۰.
- ↑ «مرگ بر آنان که نادرست برآورد می‌کنند!» سوره ذاریات، آیه ۱۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۲.