تمیم بن حصین
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
مقدمه
تمیم بن حصین، از قبیله فزار و جزو سوارانی بود که از سپاه عمر بن سعد برای جنگ تن به تن، گامْ جلو نهاد و با لحنی شماتتآمیز، آب فرات و تلألؤ آن را به رخ سپاه تشنه امام حسین(ع) کشید. از اینرو، امام حسین(ع) او را نکوهید و وی را از اهل دوزخ شمرد و نفرین کرد که تشنه کشته شود. بر اثر دعای امام(ع)، بلافاصله چنان عطشی بر او مسلّط شد که از اسب افتاد و زیر سُم سواران، له شد و مُرد.[۱]
