زیاد بن عریب همدانی صائدی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
زیاد فرزند عریب بن حنظله، از قبیله همدان و معروف به ابوعمره است. او مردی دلاور و شجاع و اهل عبادت و معروف به پارسایی بود. پدر او غریب از اصحاب رسول خدا(ص) بود و به نقلی خودش، نیز محضر پیامبر(ص) را درک کرده است[۱].
ابن نما از مهران کاهلی نقل می‌‌کند که در کربلا کسی را دیدم که دلاورانه به هر گروهی حمله می‌‌برد و آنها را پراکنده می‌‌کرد؛ سپس خدمت اباعبدالله الحسین(ع)، آمد و گفت:
| أَبْشِرْ هُدِيتَ الرُّشْدَ تَلْقَى أَحْمَدَا | فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُداً |
و دوباره به میدان بازگشت و مشغول جنگ شد، پرسیدم این شخص کیست؟ گفتند: ابوعمره حنظلی است، تا اینکه عامر بن نهشل تمیمی یکی از بنی تیم، راه بر او گرفت و او را به شهادت رساند و سر او را از بدن جدا کرد[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ ابصار العین، ص۱۲۲، زیاد و پدرش را از اصحاب پیامبر(ص) دانسته، اما در برخی از کتب رجالی مهم که نام وترجمه اصحاب پیامبر را آورده‌اند، مثل الاصابه واسدالغابه نامی از این دو بزرگوار نیامده است.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۲۲؛ و نیز، ر.ک: اعیان الشیعه، ج۷، ص۷۷ و تنقیح المقال، ج۱، ص۴۵۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۴۵-۴۴۶.