سوره قدر
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
«قدر» به معنای اندازه، سنجش و ارزش است. در این سوره، از شب ارزش‌آفرینی، اندازه‌گیری و مقدّرات انسان سخن به میان آمده است؛ شبی که از هزارماه برتر است و در یکی از شب‌های ماه رمضان (۱۹، ۲۱ یا ۲۳) قرار دارد و قرآن در آن نازل شده است؛ شب اتصال مطلق میان زمین و ملکوت اعلی و فرودآمدن ملائکه و روح از آسمان و شب سلامت است.
ویژگی‌های سوره قدر
- پنج آیه به شمارش بیشتر مکتب‌های تفسیری از جمله کوفی، شش آیه به عدد شامی، سی کلمه و ۱۱۲ یا ۱۱۴ حرف دارد.
- در ترتیب نزول، بیست و پنجمین و در قرآن نود و هفتمین سوره است.
- پس از سوره عبس و پیش از سوره شمس در مکه پیش از هجرت نازل شده و هیچ آیه مدنی ندارد. تنها برخی این سوره را مدنی دانسته‌اند.
- از نظر کمیت، از سوره‌های مفصّل و از نوع اوساط آن قلمداد می‌شود.
- در این سوره، نسخی واقع نشده است.
ویژگی‌های محتوایی سوره قدر
- درباره شب قدر، مهم‌ترین و مبارک‌ترین شب سال سخن گفته است.
- تاریخ نزول قرآن را بیان کرده که در شب قدر بوده است.
- مطالب این سوره به هم پیوسته و از آغاز تا پایان درباره یک موضوع (شب قدر) سخن گفته است [۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۲۰، صفحه ۳۳۰؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۵۳۱؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۵۷۰؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۵؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۹۰؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۷، صفحه ۱۷۷.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۳۰۲۴.