ثنی در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ثنی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- ثَنْی: اصل آن از ریشه اثنی و اثنان اسم برای عدد[۱] دو است، به معنای دل گرداندن[۲] مخفی کردن، عطف توجه از چیزی[۳].
- ﴿أَلَا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُوا مِنْهُ﴾[۴].
- این اصطلاح حالت اولیه مشرکان قریش در برخورد با دعوت پیامبر(ص) و کلام وحی را تبیین می‌کند که آنان از روی بی‌اعتنایی از شنیدن آن رویگردان بودند. به اصطلاح "بایکوت" و بی‌توجهی به سخنان پیامبر(ص) و کناره گیری، سیاست مبارزاتی اولیه دشمنان اسلام بوده است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۸.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۱.
- ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۱، ص۷۳.
- ↑ «آگاه باشید که آنان دل می‌گردانند تا (خویش را) از (شنیدن) آن (قرآن) نهفته دارند» سوره هود، آیه ۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۰.