بایستههای علمی در آیندهپژوهی مهدوی (مقاله)
بایستههای علمی در آیندهپژوهی مهدوی عنوان مقالهای است که با زبان فارسی به بررسی آیندهپژوهی مهدوی میپردازد. این مقاله ۱۸ صفحهای به قلم حامد پوررستمی نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۴۰، بهار ۱۳۹۲) منتشر گشته است[۱].
بایستههای علمی در آیندهپژوهی مهدوی | |
---|---|
رتبه علمی | علمی پژوهشی |
زبان | فارسی |
نویسنده | حامد پوررستمی |
موضوع | مهدویت |
مذهب | شیعه |
منتشر شده در | فصلنامه انتظار موعود |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | بهار ۱۳۹۲ |
شماره | ۴۰ |
ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود مینویسد: ««آیندهپژوهی»، هنر شکل دادن به آینده است؛ به آن شکل که آینده را میخواهیم. آیندهشناسی از این منظر، دانش شناخت تغییرات است و شناخت آینده از حیاتیترین علوم مورد نیاز هر انسانی است. در اسلام، «مهدویت»، قلب تپنده تحقیقات آینده محور، است و آیندهپژوه مسلمان نمیتواند در تحقیقات خود از ظرفیتها و آموزههای فرهنگ مهدوی بهره نبرد؛ اما این عرصه، دارای الزامات و بایستههای پژوهشی ویژهای است. به نظر میرسد این بایستهها در سه حوزه بایستههای نظری، مانند ۱)مثبتاندیشی امیدوارانه؛ ۲)نگاه کیفی به ظهور، نه کمی؛ بایستههای روشی، مانند ۱)مکانیسم پیش بینی آینده؛ ۲) حکومت طمانینه شرعی در فرایند و استنتاجات تحقیق و بایستههای تبلیغی، مانند ۱)تبیین مبانی فکری و مواد معرفتی دکترین مهدویت و ارائه شاخصههای حق و باطل؛ ۲)نمایاندن کارکردهای جامعه مهدوی قابل بررسی باشند که در این مقاله به بخشی از آنها اشاره میشود».[۱]
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
آقای دکتر حامد پوررستمی، در کنار دروس متداول حوزوی تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری علوم قرآن و حدیث دانشکده اصول دین به اتمام رساند. مدیریت دفتر شاهد و ایثارگر و مشاور نشریات دانشجویی پردیس فارابی دانشگاه تهران از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی به راهنمایی و مشاوره پایاننامههای دانشجویان نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «وجوه نقشآفرینی امام معصوم در زندگی معاصر با محوریت زیارت جامعه کبیره»، «وحی قرآنی بیان علوی در نهج البلاغه»، «زمینههای برداشت سازنده و مخرب از نشانههای ظهور منجی»، «حکومت ولایی و زمینهسازی ظهور»، «سبک زندگی در آموزههای نهج البلاغه»، «ابعاد نقشآفرینی آموزههای اهل بیت (ع)»، «تحلیل راهبردی از امامت در دکترین امام رضا» و «وحی بیانی و چیستی نطق محسوس قرآن (در پرتو آموزه های نهج البلاغه)» برخی از این آثار است.[۲]