یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۴۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابویوسف یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی عبدی قیسی بغدادی. در سال ۱۶۶ هـ قدم به عرصه وجود گذارد و با سکونت در بغداد از اهالی آنجا به شمار آمد و به بغدادی شهرت یافت، گرچه اصل او از ایران بود. وی را به جهت پوشیدن کلاه بلند، دورقی خوانده‌اند.[۱]

یعقوب که برادر بزرگ‌تر احمد بن ابراهیم بود، از بزرگانی چون هشیم، یحیی بن قطان و اسماعیل ابن علیّه استماع حدیث کرده و افرادی چون ابوزرعه عبیدالله بن عبدالکریم، ابوحاتم محمد بن ادریس رازی و ابوعبدالله محاملی از او روایت کرده‌اند.[۲] او در نگاه رجال‌نویسان فردی صدوق، ثقه، متقن و حافظ بود.[۳] ابویوسف سرانجام در سال ۲۵۲ هـ از دنیا رفت. کتاب المسند فی الحدیث[۴] و تفسیر[۵] از آثار اوست.[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. الثقات ۹/۲۸۶.
  2. تاریخ بغداد ۱۴/۲۷۷.
  3. تهذیب الکمال ۳۲/۳۱۱.
  4. هدیة العارفین ۲/۵۳۸.
  5. الفهرست (الندیم) ۳۷.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۸۵۸.