محمد بن احمد بن منصور نحوی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابوبکر محمد بن احمد بن منصور خیاط نحوی، ملقب به ابن خیاط اهل سمرقند بود و سپس به بغداد هجرت کرد[۱] ابوالقاسم زجاج و ابوعلی فارسی از او علم آموختند. میان او و زجاج در بغداد، بحث و مناظره‌ای در گرفت. وی در نحو، مذهب بصریان و کوفیان را به هم آمیخت و عالم به نحو، لغت و مردی خوش اخلاق بود.
آثار او نحو کبیر، معانی القرآن، المقنع فی النحو و الموجز فی النحو هستند. وی در سال ۳۲۰ در بصره درگذشت [۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الفهرست (الندیم) ۸۹.
- ↑ معجم الادبا ۱۷ / ۱۴۱ـ ۱۴۲.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۸۱.