ثعلبة بن عمرو جذامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

ابن اسحاق وی را از جمله اسیرانی می‌داند که زید بن حارثه در سریه‌ای که به منظور سرکوبی گروهی از بنوجذام رفته بود، دستگیر کرد و همراه اسرا نزد رسول خدا(ص) حاضر شد. این اسیران به واسطه نمایندگان بنو جذام آزاد شدند، این مطلب را ابن اثیر[۱] و ذهبی[۲] به نقل از ابن دباغ [۳] و نیز ابن حجر[۴] نقل کرده‌اند، ولی در نسخه موجود سیره ابن اسحاق که به روایت زیاد بن عبدالله بکائی است، نامی از ثعلبة بن عمرو جذامی در میان اسیران بنو جذام نیامده است. در این سریه، تنها از شخصی به نام ثعلبة بن زید جذامی یاد شده که به همراه گروهی از بزرگان بنو جذام نزد رسول خدا(ص) به مدینه آمدند و خواستار آزادی اسیران خود شدند[۵]. همچنین از فرد دیگری به نام ثعلبة بن عمرو نام برده شده که وقتی علی(ع) خواست پیغام رسول خدا(ص) را مبنی بر آزادی اسیران بنو جذام به زید برساند، ثعلبه مرکب خود را در اختیار آن حضرت گذاشت[۶]. بنابراین، نه در میان اسیران بنو جذام از ثعلبة بن عمرو نام برده شده و نه صاحب مرکب معلوم است که فرد مورد بحث باشد، بلکه به احتمال قریب به یقین، شخص دیگری است و می‌‌توان گفت همان ثعلبة بن زید جذامی است که برای وساطت آمده بود؛ زیرا محقق کتاب در پاورقی تذکر داده در برخی از نسخه‌ها، ثعلبة بن عمرو ثبت شده است.

هرچند به نظر می‌رسد زید (ثعلبة بن زید) اشتباه باشد یا اینکه محتمل است صاحب مرکب، ثعلبة بن عمرو بن محصن انصاری بوده است. به هر حال، آنچه با نقل صحابه نگاران یادشده مطابقت ندارد، این است که ابن اسحاق در میان اسیران بنوجذام از شخصی به نام ثعلبة بن عمرو نام نبرده است و گویا جز ابن دباغ، کسی دیگری از صحابه‌نگاران از فرد مورد بحث نامی نبرده است.[۷]

جستارهای وابسته

خزرج (قبیله)

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۷۳.
  2. ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۱، ص۶۸.
  3. [[ابوالولید یوسف بن عبدالعزیز، و مؤلف ذیل الاستیعاب.
  4. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۲۱.
  5. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۲۶۳.
  6. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۴، ص۲۶۴.
  7. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ثعلبة بن عمرو جذامی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۱۹-۳۲۰.