ابوملیکه ذماری
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
منسوب به "ذمار" روستایی در شانزده فرسخی صنعا در یمن[۱]، به گفته ابونعیم[۲] ابن منده او را صحابی دانسته است. برخی منابع، او را در شمار اهل شام آورده‌اند[۳]. چنین می‌نماید که وی را به سبب روایتی که از رسول خدا(ص) نقل کرده است از صحابه دانسته‌اند. بر پایه این روایت مشهور، رسول خدا(ص) فرمود: "بنده، ایمان خود را کامل نخواهد کرد، مگر آنکه آنچه برای خود دوست دارد، برای برادر دینی خود دوست بدارد، و در شوخی و جدیتش از خدا بترسد"[۴]. البته از وی روایت دیگری نیز با واسطه از رسول خدا(ص) نقل شده است. این روایت درباره ارزش گفتن ﴿لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ﴾ پیش از مرگ است که باعث ورود به بهشت می‌شود[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، ج۳، ص۱۰.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۲۱؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ذهبی، ج۲، ص۲۰۵.
- ↑ «لا يَسْتَكمِلُ عبدٌ الإيمانَ حتّى يُحِبَّ لأخيهِ ما يُحِبُّ لِنَفْسِهِ ، وحتّى يَخافَ اللّه َ في مِزاحِهِ وجِدِّهِ»؛ بخاری، ص۷۴؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۲۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۹۴؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۱۷.
- ↑ ر.ک: طبرانی، ج۱، ص۳۶۶.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابوملیکه ذماری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۲۹.