نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط HeydariBot(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
گفته شده، اصل در بلاء ایجاد تحوّل یعنی منقلب کردن و تغییر و دگرگونی است[۴]؛ لذا معنای آیه شریفه: ﴿وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ﴾[۵] این است: ما تغییر و تحوّل در حال آنها و اختلاف در امور زندگی آنها به وسیله عوارض ترس و گرسنگی و... ایجاد کردیم.
ابتلاء و امتحان الهی هم به خیر است و هم به شرّ[۶]: ﴿وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ﴾[۷].
از دیدگاه قرآن بسیاری از تحولات محیطی و طبیعی از قبیل سیل، زلزله، قحطی و غلاء، همچنین فراوانی و نعمت - که در امور سیاسی و اجتماعی تأثیرات فراوانی دارند - برای آزمودن انسانهاست: ﴿لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا﴾[۸] و این امتحان و ابتلاء از سنن قطعی الهی و تغییر ناپذیر است﴿أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ﴾[۹][۱۰][۱۱].