حُسن در فقه سیاسی

مقدمه

نیکی، خوبی، پسندیده، ضد قبح^[۱].
﴿إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا الْحُسْنَى﴾^[۲].
حُسن و قُبح دو ملاک و معیار اساسی در ملازمه حکم عقل و حکم شرع هستند "كلما حكم به العقل حكم به الشرع". در کتب اصول فقه بحثی تحت عنوان "مستقلات عقلیّه" گشوده‌اند که بر محور حُسن و قبح استوار شده و چنین نتیجه می‌دهد که هر عملی که از نظر عقل عنوان حَسَن بر آن صدق کند، مطلوب است و این مطلوبیت عقلی کشف از حکم شرع می‌کند و حکم عقل در مورد مصادیق قُبح، ترک و اجتناب از آن است به ملازمه حکم شرع^[۳].^[۴]

↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۱۱۴.
↑ « ما جز سر نیکی نداریم » سوره توبه، آیه ۱۰۷.
↑ محمد تقی حکیم، الاصول العامه للفقه المقارن، دلیل العقل، ص۲۶۳-۲۸۶. محمود سرمدی، "حسن، احسان"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، صص۹۳۰ و ۹۳۲.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۲۸.