عمرو بن جندب حضرمی در تاریخ اسلامی

مقدمه

«اَلسَّلاَمُ عَلَى عُمَرَ بْنِ جُنْدَبٍ اَلْحَضْرَمِيِّ»^[۱]؛

«عمرو» و به قولی «عمر»، فرزند جندب حضرمی است. حضرمی، از حضرموت از قبیله‌ای قحطانی و یا از «بنی حضرمی» یکی از قبایل یمن بوده است.

وی از راویان حدیث و از شیعیان راستین امیرمؤمنان(ع) بود و در جنگ‌های جمل و صفین در رکاب آن حضرت شرکت داشت. او در کوفه سکنا گزید و از یاران و همفکران حجر بن عدی بود، اما هنگامی که حجر دستگیر شد، او موفق به فرار شد و تا زمانی که زیاد بن ابیه، حاکم کوفه زنده بود خارج از کوفه در خفا می‌‌زیست و پس از مرگ وی به کوفه بازگشت^[۲].

عمرو همواره در طول زندگانی‌اش در مسیر ولایت اهل بیت و خاندان امیر مؤمنان گام بر می‌داشت. از هلاکت معاویه، هنگامی که مسلم بن عقیل از جانب امام حسین(ع) به کوفه آمد، با او بیعت کرد و ملازم رکاب مسلم بود، اما پس از دستگیری حضرت مسلم و شهادت آن بزرگوار از کوفه خارج شد و خود را به کاروان حسینی رساند و همراه امام(ع) به کربلا آمد و در روز عاشورا با سپاه عمر سعد جنگید و سرانجام در راه حجت خدا(ع) به شهادت رسید^[۳].

↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۳.
↑ ر.ک: اصحاب امام علی(ع)، ج۲، ص۹۱۸، شماره ۷۷۳.
↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۲۷؛ تهذیب التهذیب، ج۶، ص۱۲۵ و نیز ر.ک: کتاب اصحاب امام علی(ع)، ج۲، شماره ۷۷۳، ص۰۹۱۸
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۵۴۱-۵۴۲.