منتظر بودن امام مهدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Hosein (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

در دعایی که امام صادق (ع) در صبح روز بیست و یکم ماه رمضان، پس از ادای فریضه صبح در سجده خواندند، چنین آمده است: «"اسالک... انَّ تصلی علی مُحَمَّدٍ (ص) وَ أَهْلُ بیته وَ انَّ تاذن لَفَرَّجَ مِنْ یفرجه فَرْجُ اولیائک وَ اصفیائک مِنْ خلقک"»[۲]. از این حدیث هم می‌توان استفاده کرد که فرج همه مؤمنان – در طول تاریخ، نه فقط در عصر غیبت امام زمان (ع) – به فرج خود امام (ع) که با اذن پروردگار به ظهور ایشان، انجام می‌شود، محقق می‌گردد.

مورد دیگری در احادیث که اطلاق "منتظر" به امام (ع) شده، دعایی است که از ناحیه مقدس خود حضرت توسط نایب خاص ایشان در زمان غیبت کبری صادر شده است. یکی از عبارات دعا این است: «"اللَّهُمَّ . . . ثبتنی علی طَاعَةِ ولی امرک الذی سترتة عَنْ خلقک فباذنک غَابَ عَنْ بریتک وَ امرک ینتظر"»[۳].

نتیجه نهایی این که امام غایب (ع) خود از منتظران فرج خویش هستند و با توضیحاتی که ارائه شد، می‌توان گفت بالاترین و شدیدترین درجه انتظار فرج، از آن امام "منتظر" می‌باشد[۴].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. «خدایا، درود بفرست بر ولی خودت که در انتظار امر تو و در انتظار فرج دوستان تو است» اقبال الاعمال، باب ۳۷، ص ۲۸۴.
  2. «(خدایا) از تو می‌خواهم... تا بر حضرت محمد (ص) و اهل بیت ایشان درود بفرستی و اجازه فرمایی برای فرج آن که فرج همه اولیا و برگزیدگان تو از آفریدگانت، به فرج اوست» بحار الانوار، ج ۹۸، ص ۱۵۸.
  3. «خدایا... مرا در اطاعت از ولی امر خود که او را از خلق خویش پنهان ساخته‌ای، ثابت قدم بدار. او با اجازه تو از مخلوقات غایب شده و در انتظار امر تو است» جمال الاسبوع، فصل ۴۷، ص ۳۱۶.
  4. بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۹۸.