فرشتگان نوحه‌گر
مقدمه
در ماتم سالار شهیدان، همۀ کائنات گریان و نالان شدند، چه بصورت تکوینی چه زبانی و آشکارا. از جملۀ نوحه گران بر آن حضرت، فرشتگانند. حضرت رسول(ص) فرمود: «إِنَّ حَوْلَ قَبْرِ وُلْدِيَ الْحُسَيْنِ(ع) أَرْبَعَةُ آلاَفِ مَلَكٍ شُعْثاً غُبْراً يَبْكُونَ عَلَيْهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ...»[۱]. پیرامون قبر فرزندم حسین، چهار هزار فرشته‌اند، ژولیده و غبارآلود، که تا روز رستاخیز بر او گریه می‌کنند.
و نیز: «تَبْكِي الْمَلاَئِكَةُ وَ السَّبْعُ الشِّدَادُ لِمَوْتِهِ وَ يَبْكِيهِ كُلُّ شَيْءٍ حَتَّى الطَّيْرُ فِي جَوِّ السَّمَاءِ وَ الْحِيتَانُ فِي جَوْفِ الْمَاءِ...»[۲]. فرشتگان و آسمان‌های هفتگانه، حتی پرندگان در آسمان و ماهی‌ها در آب، برای مرگ حسین(ع) گریه می‌کنند. به روایت امام صادق(ع)، چهار هزار فرشته برای یاری آن حضرت هبوط کردند، امّا چون اذن جهاد نیافتند، بازگشتند و دوباره فرود آمدند تا روز قیامت بر آن حضرت سوگواری کنند و رئیس آنان به نام "منصور" است[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ احقاق الحق، قاضی نور الله شوشتری، ج۱۱، ص۲۸۷.
- ↑ بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۴۸.
- ↑ مرآة العقول، علامه مجلسی، ج۵، ص۳۶۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۱.