طائف در قرآن

مقدمه

﴿وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ﴾^[۱].

طائف یکی از دو شهر بزرگ مشرکان در عصر پیامبر و یکی از مراکز خطاب پیامبر بوده و توقع مشرکان این بوده که باید پیامبری از اشراف این دو شهر برگزیده شود و نه فردی یتیم از خانواده بنی‌هاشم. در نتیجه ابراز شگفتی آنان از نزول قرآن بر فردی غیر اشراف مکه و طائف: ﴿وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ﴾^[۲]^[۳]^[۴].

↑ «و گفتند: چرا این قرآن بر مردی سترگ از این دو شهر (مکّه و طائف) فرو فرستاده نشد؟» سوره زخرف، آیه ۳۱.
↑ «و گفتند: چرا این قرآن بر مردی سترگ از این دو شهر (مکّه و طائف) فرو فرستاده نشد؟» سوره زخرف، آیه ۳۱.
↑ ﴿وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ﴾ منظور از “قریتین” مکه و طائف است. و مقصودشان از “عظمت” - به طوری که از سیاق برمی‌آید - عظمت از حیث مال و جاه است، چون در نظر افراد مادی و دنیاپرست ملاک عظمت و شرافت و علو مقام همین چیزها است. و مراد از ﴿رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ﴾ مردی از یکی از دو قریه است، که کلمه “احد” به منظور اختصار از آن حذف شده: (ترجمه المیزان، ج۱۸، ص۱۴۵).
↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۹۵.