عبیدالله بن ابراهیم ابی رافع

مقدمه

عبیدالله فرزند ابراهیم (کنیه پدرش ابورافع و آزاد شده رسول خدا (ص) بود) از برگزیدگان اصحاب امیرمؤمنان (ع) و کاتب آن حضرت و کثیر الحدیث بود و دو کتاب یکی تحت عنوان قضاوت‌های امیرالمؤمنین (ع) و دیگری تحت عنوان کسانی که از اصحاب رسول خدا (ص) در جمل و صفین و نهروان در سپاه حضرت علی (ع) بودند، تدوین و تألیف نمود^[۱].
ابن اثیر می‌نویسد: ابراهیم (ابورافع) پدر عبدالله ابتدا غلام عباس بود، عباس او را به رسول خدا (ص) بخشید و حضرت او را آزاد کرد، لذا ابو رافع به مولا (آزاده شده) رسول الله ملقب یافت و او در مکه اسلام آورد، اما اسلام خود را مخفی می‌کرد و چون به مدینه هجرت کرد در جنگ اُحد و خندق با رسول خدا (ص) شرکت کرد و هنگامی که از مسلمان شدن عباس آگاه شد و بشارت آن را به حضرت داد، حضرت او را آزاد کرد و کنیز خود سلمی را به ازدواج او درآورد، او از سلمی صاحب فرزندی به نام عبیدالله شد - و بنا به نقلی، سلمی قبلاً قابله ابراهیم (فرزند رسول خدا) بوده است.
ابراهیم (ابو رافع) پدر عبیدالله عصر خلافت امیرالمؤمنین (ع) را درک کرده است یا خیر، اختلاف است، قولی بر آن است که او در عصر خلافت عثمان از دنیا رفت و به قولی او در عصر خلافت امیرالمؤمنین (ع) دار فانی را وداع گفت^[۲]. و عبیدالله نیز از کاتبان و خزانه‌داران بیت المال امیرالمؤمنین (ع) و در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان حضور داشت ^[۳].
وی تا پایان عمر در عشق و محبت به امیرالمؤمنین (ع) و خاندان پیامبر باقی ماند و چهار پسر از او به یادگار ماند.^[۴]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲

پانویس

↑ الفهرست، ص۱۷۴، ش۴۶۷؛ ر. ک: رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۷؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۶۲؛ رجال برقی، ص۴.
↑ ر. ک: اسدالغابه، جص ۱، ص۴۷۱.
↑ ر. ک: وقعة صفین، ص۴۷۱؛ الجمل، ص۳۹۵ و ۳۹۹.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۴۳-۹۴۴.

[1] الفهرست، ص۱۷۴، ش۴۶۷؛ ر. ک: رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۷؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۶۲؛ رجال برقی، ص۴.

[2] ر. ک: اسدالغابه، جص ۱، ص۴۷۱.

[3] ر. ک: وقعة صفین، ص۴۷۱؛ الجمل، ص۳۹۵ و ۳۹۹.

[4] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۴۳-۹۴۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]