سلیمان بن مهران اسدی کوفی

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابومحمد سلیمان بن مهران اعمش دماوندی اسدی کوفی کاهلی از موالی قبیله بنی کاهل، تیره‌ای از قوم اسد بود. به دلیل ضعف بینایی و ریزش آب چشمش، به او اعمش گفته‌اند. پدرش از دماوند ایران بود و خود در کوفه به دنیا آمد. او در روز عاشورای سال ۶۱ و به قولی، دو سال پیش از شهادت امام حسین (ع) به دنیا آمده است.

اعمش از اصحاب امام صادق (ع) به شمار می‌‌آید. وی از افرادی چون انس بن مالک و کمیل بن زیاد روایت نقل کرده و قرائتش را بر زید بن وهب و ابراهیم نخعی عرضه داشت. اشخاصی چون طلحه بن مصرف قرائت را از او آموخته و ایوب سختیانی، شعبه و ابن ابی‌عمیر از او روایت نقل کرده‌اند. او بر فنّ قرائت تسلط داشت و عالم به حدیث و فرایض، و از فقیهان و زاهدان عصر خویش به شمار می‌‌رفت و محدث اهل کوفه شمرده و در نقل روایت به او اعتماد می‌‌شد.۴

شهید ثانی می‌‌نویسد: رجال‌نویسان شیعی از ذکر نام او خودداری کرده‌اند، در حالی که به جهت استقامت و فضل، سزاوار ذکر است. از روایات او بر می‌‌آید که شیعه بوده و با اهل بیت (ع) همنشینی داشت و بدانان اخلاص میورزید. وی فاضل و نیکواندیش بود.

علامه مجلسی او را امامی ممدوح دانسته است. کتابی در ذکر مناقب امیرمؤمنان علی (ع) برجای گذاشت. اعمش در سال ۱۴۸ هـ در کوفه درگذشت. برای سال وفات او غیر از این هم ذکر شده است.

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱