امامت اصلی
امامت اصلی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امامت اصلی در قرآن - امامت اصلی در حدیث - امامت اصلی در فقه اسلامی - امامت اصلی در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
این اصطلاح در نظام سیاسی اسلام، در مقابل ولایت ولی فقیه بوده و تنها شامل نظام امامت معصومین (ع) است[۱]. از ویژگی‌های این نظام، برخورداری از صفات برجسته و خارق‌العاده اخلاقی و معنوی و دوری از خطا و گناه است که از آن به مقام "عصمت" تعبیر می‌شود[۲]، و نیز اختیارات و توانمندی‌های اختصاصی رهبری در این نظام، در سایه ارتباطات خاصی با عوالم غیبی و ماورای طبیعت قرار دارد. شایان ذکر است که "امامت بالاصاله" در باب نماز جماعت به "امام راتب" گویند (راتب به امام جماعتی گویند که به‌طور مرتب، در یک مکان، اقامه جماعت کند)[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۰۵.
- ↑ ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾ «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳؛ سفینة البحار، ج۲، ص۲۰۱؛ ر. ک: امامت.
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج۴، ص۳۱۲؛ سنن ابی داوود، ج۱، ص۱۶۳؛ سنن ترمذی، ج۲، ص۱۸۷؛ سنن بیهقی، ج۳، ص۱۲۶.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۴۴.