حسن بن علی صیرفی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
الحسن بن علی الصیرفی[۱]، در یک سند تفسیر کنز الدقائق به گزارش از الکافی قرار دارد:
«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ حُكَيْمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الصَّيْرَفِيِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ: سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع)عَنِ السَّعْيِ بَيْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ فَرِيضَةٌ أَمْ سُنَّةٌ فَقَالَ فَرِيضَةٌ قُلْتُ أَ وَ لَيْسَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: ﴿فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا﴾[۲] قَالَ كَانَ ذَلِكَ فِي عُمْرَةِ الْقَضَاءِ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) شَرَطَ عَلَيْهِمْ أَنْ يَرْفَعُوا الْأَصْنَامَ مِنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ فَتَشَاغَلَ رَجُلٌ وَ تَرَكَ السَّعْيَ حَتَّى انْقَضَتِ الْأَيَّامُ وَ أُعِيدَتِ الْأَصْنَامُ فَجَاءُوا إِلَيْهِ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ فُلَاناً لَمْ يَسْعَ بَيْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ وَ قَدْ أُعِيدَتِ الْأَصْنَامُ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: ﴿فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا﴾ أَيْ وَ عَلَيْهِمَا الْأَصْنَامُ»[۳].[۴]
شرح حال راوی
عنوان یادشده در منبع دریافت آن (الکافی)، همچنین در تفسیر البرهان، تفسیر نور الثقلین، وسائل الشیعه، روضة المتقین و بحار الأنوار همانند عنوان تفسیر کنز الدقائق است[۵]. فیض کاشانی نیز در کتاب الوافی نامبرده را به اختصار و با عنوان «الوشّاء» یاد کرده و مرادش الحسن بن علی بن زیاد الوشّاء است[۶].
شیخ طوسی رحمه الله این حدیث را در کتاب تهذیب الأحکام یاد کرده؛ ولی نام راوی در آن الحسین بن علی الصیرفی است[۷]: محمد بن یعقوب عن عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد عن معاویة بن حکیم عن محمد بن أبیعمیر عن الحسین بن علی الصیرفی عن بعض أصحابنا قال: سئل أبو عبد الله(ع)...[۸].[۹]
دیدگاه بزرگان درباره عنوان تهذیب الأحکام
همان‌گونه که گذشت، نام راوی در سند کتاب تهذیب الأحکام همخوان با سند کتاب الکافی نیست، از این رو همین رجالیان همدوران، به بیان نظر خود درباره آن پرداخته‌اند.[۱۰]
منابع
پانویس
- ↑ جامع الرواة، ج۱، ص۲۱۲، ش۱۶۹۵؛ منهج المقال (تعلیقه وحید)، ج۴، ص۱۰۶، ش۴۸۱؛ تنقیح المقال، ج۲۰، ص۱۸۷، ش۵۴۶۲؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۲، ص۴۵۸، ش۳۷۷۷؛ معجم رجال الحدیث، ج۶، ص۷۲، ش۳۰۲۴؛ زبدة المقال من معجم الرجال، ج۱، ص۳۱۳؛ مشایخ الثقات، ص۱۴۷، ش۶۸.
- ↑ بی‌گمان صفا و مروه از نشانه‌های (بندگی) خداوند است پس هر کس حج خانه (ی کعبه) بجای آورد یا عمره بگزارد بر او گناهی نیست که میان آن دو را بپیماید و هر که خود خواسته کاری نیک انجام دهد، خداوند سپاسگزاری داناست سوره بقره، آیه ۱۵۸.
- ↑ تفسیر کنز الدقائق، ج۲، ص۲۰۳؛ الکافی، ج۴، ص۴۳۵.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۷، ص 179.
- ↑ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۶۳، ح۷۲۸؛ تفسیر نور الثقلین، ج۱، ص۱۴۸، ح۴۷۱؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۴۶۸ - ۴۶۹، ح۱۸۲۲۷؛ روضة المتقین، ج۵، ص۲۶۲؛ بحار الأنوار، ج۲۰، ص۳۶۵، ح۱۲.
- ↑ الوافی، ج۱۳، ص۹۳۱، ح۱۳۴۷۲.
- ↑ تهذیب الأحکام، ج۵، ص۱۴۹، ح۱۵.
- ↑ تهذیب الأحکام، ج۵، ص۱۴۹.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۷، ص 180.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۷، ص 180.