بحث:استدراج
نویسنده: آقای یوسفی
مقدمه
- واژه "استدراج" به معنای فریب دادن و نزدیک کردن تدریجی است. مفهوم کلی "انجام تدریجی" در این واژه نهفته است[۱].
- در اصطلاح دینی، مراد از استدراج این است که خداوند گناهکاران و نافرمانان جسور و بی‌شرم را سریع گرفتار عقوبت نمی‌کند؛ بلکه درهای نعمت خود را بر آنها می‌گشاید. فراوانی نعمت یا آنها را از خواب غفلت بیدار می‌کند که این همان "هدایت الهی" است و یا بر غرور آنها می‌افزاید و عقوبت را سخت‌تر می‌سازد که این، استدراج است[۲][۳].
- "استدراج" دو بار در قرآن کریم به کار رفته است[۴][۵].
- متکلمان مسلمان، استدراج را در دو معنا به کار برده‌اند:
- امور و کارهای شگفت و فوق‌العاده‌ای که از کسانی مانند مرتاضان و راهبان سرمی‌زند؛
- مهلتی که خداوند به بندگان گناهکارش می‌دهد و چون می‌خواهد آنان را نگونبخت کند، خواسته‌های دنیایی‌شان را برمی‌آورد و بنده بی آنکه خود بداند، اندک اندک از رحمت خدا دور می‌شود و به کیفر او نزدیک می‌گردد [۶][۷].
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 73.
- ↑ اصول کافی، ۴/ ۱۸۹؛ تاج العروس، ۲/ ۴۱؛ تفسیر نمونه، ۷/ ۳۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 73.
- ↑ ﴿وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَ يَعْلَمُونَ﴾؛ سوره اعراف، آیه ۱۸۲؛ ﴿فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ﴾؛ سوره قلم، آیه ۴۴.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 73.
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ۲/ ۱۰۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 74.