نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Msadeq(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۱ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۱ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۴۱ توسط Msadeq(بحث | مشارکتها)
فتن چیست؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«جمع کلمه فتنه را فتن گفتهاند که به معنای ابتلا و امتحان میآید. خلیل گفته است که فتنه، همان سوزاندن با آتش است[۱]. مراد شیعیان از دو عنوان ملاحم و فتن، احادیثی است که پیشبینی وقایع آینده را پس از حضور ظاهری امامان، در بر دارند؛ وقایعی که فتنه و آتش را در پی دارند و موجب وقوع جنگهای آینده و خونریزیها میشوند. این وقایع، الزاماً ارتباطی به مسئله ظهور ندارند و از [علائم ظهور]] شمرده نمیشوند، اگر چه در برههای از تاریخ، این وقایع با ظهورامام عصر(ع) ارتباط وثیق مییابد. لذا نباید مفهوم علائم ظهور را با ملاحم و فتن، مترادف دانست. پیشآمدهای فراوانی که درباره حکومتهای معاصر ائمه(ع) از امویان و عباسیان و یا والیان منطقهای و امثال اینها اتفاق میافتد، صرفاً پیشگویی این اتفاقات در همان زمانهاست. این گونه موارد، فتنههایی است که قبل از ظهور ایشان اتفاق میافتند؛ اما نکته مهم این است که در بسیاری از این نقلها اصلًا به مسئله امام مهدی(ع) و علامت ظهور او اشارهای هم نشده است»[۲].
پاسخهای دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته میشود:
«فتن جمع فتنه است که در لغت به معنای امتحان و آزمایش است. در قدیمی ترین کتاب لغت آمده است: الفَتْنُ: إحْرَاقُ الشَّيْءِ بالنّار[۳]؛ فتن به معنای سوزاندن چیزی با آتش است. آن گاه با آیه شریفه برای گفتار خود شاهد میآورد: ﴿﴿يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ﴾﴾[۴] روزی که آنها در آتش سوزانده میشوند.
ابن فارس هم در این باره میگوید: الفاء و التاء و النون أصلٌ صحيح يدلُّ على ابتلاءٍ و اختبار[۵] فتن یک و اژه صحیحی است که بر امتحان و آزمایش دلالت میکند. در ادامه مینویسد: فَتَنْتُ الذّهبَ بالنّار. طلا را با آتش، خالص کردم.
بنابراین حوادث و اتفاقاتی را که مردم در آن گداخته میشوند تا معیار و ارزشها معلوم شود، فتنه میگویند؛ چنان که در قرآن میخوانیم: ﴿﴿أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لا يُفْتَنُونَ﴾﴾[۶].
لذا احادیثی که مشکلات و بحرانهای آخر الزمان را نقل میکنند، احادیث فتن نام گرفتهاند که برخی آن را نام کتاب خود نهاده اند؛ مثلاً حافظ نعیم بن حماد، متوفای ۲۲۹ چنین کتابی دارد و بیش از دو هزار حدیث در آن ذکر کرده است»[۷].