نفقه

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

مقدمه

نَفَقه: خرجی و هزینه، مخارج روزانه، آنچه را که انسان خرج خود با خانواده خود می‌کند، یکی از حقوق مالی واجب بر مرد در ازدواج. پدر باید خرج فرزندان را بدهد و شوهر عهده‌دار مخارج همسر است، همچنین هزینه زندگی پدر و مادر نیازمند، نیز برده یا حیوانی که مِلک انسان است، بر او لازم است. به کسانی که خرج آنان بر عهده انسان است "واجب النفقه" گفته می‌‌شود. اینکه چه نوع مخارجی و تا چه اندازه بر عهده انسان است، در کتب فقهی بیان شده است.
در کاربرد قرآنی، غیر از نفقه‌ای که یاد شد، هر نوع انفاق هم گاهی نفقه به شمار آمده استوَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ^[۱]؛ وَمَا مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَبِرَسُولِهِ...^[۲]^[۳].

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ و هر دهشی بکنید و هر نذری بجای آورید خداوند آن را می‌داند؛ سوره بقره، آیه ۲۷۰.
↑ هیچ‌چیز آنان را از پذیرفته شدن بخشش‌هایشان باز نداشت جز اینکه آنان به خداوند و پیامبرش انکار ورزیدند؛ سوره توبه، آیه ۵۴.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.