قطاع الطریق

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۲۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قطاع الطریق (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

قطاع الطریق - راهزنان - به ربایندگان و غارت‌گران اموال مسافرین و عابرین راه‌ها و گردنه‌های بیرون از شهر و آبادی می‌گویند[۱]. مشروط بر این که، غافلگیرانه و مسلحانه باشد. از آنجا که قطاع الطریق جزو اشرار بوده و باعث ناامنی، رعب و وحشت مردم، اخلال و برهم زدن نظم جامعه می‌گردند، در فقه سیاسی مجازات مخصوصی دارند[۲]. شرائط تحقق قاطع طریق عبارت است از:

  1. مسلمان یا ذمّی باشد؛ خواه فردی و خواه گروهی؛
  2. عاقل، بالغ و مختار باشد؛
  3. دارای نیرو، برای نشان دادن قهر و غلبه باشد؛
  4. به طور علنی متعرض مال، جان و ناموس مردم شود؛
  5. کسانی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند نتوانند از نیروهای انتظامی درخواست کمک کنند.

قطاع الطریق از مصادیق محارب بوده و احکام محاربه بر آنها اجرا می‌گردد[۳][۴].

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه دهخدا، ج۱۱، ص۱۷۶۲۶؛ مجمع البحرین، ج۴، ص۳۸۲-۳۸۱.
  2. ر.ک: قانون مجازات اسلامی، ماده ۱۸۵؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص۵۸۴؛ وسایل الشیعه، ج۱۸، ص۵۸۸، حدیث ۱ و ۲.
  3. ر.ک: محاربه.
  4. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۵۰.